شهریار مسیب زاده - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز.

امروزه سلامتی یکی از مولفه های اساسی و ازجمله نگرانی های روزمره انسانی به شمار می رود و صرف نظر از سن، جنس، نژاد و . . . از مهم ترین سرمایه های اجتماعی است. در حال حاضر با توجه به شیوع بیماری کرونا در کشور های مختلف و عالم گیر شدن آن، دولت ها به استناد قوانین داخلی و بین المللی در شرایط بحرانی دارای وظایف و تکالیفی هستند که بسیار حائز اهمیت است. چون حفاظت از جان مردم مستلزم رعایت موازین مربوطه و نظارت بر عملکرد ها به جهت احراز (مبنای کنترل موثر) و مسئولیت در قبال (خسارات) وارده به افراد همگام با تحولات بشری و پیشرفت تکنولوژی و آثار زیانبار (فرامرزی این مخاطرات) برای کشور های دیگر از جمله ایران است که در آستانه سال جدید این مرض فرامرزی گریبانگر کشور شده، به منظور آگاهی و شناخت از حدود و ثغور مسئولیت مدنی دولت در قبال شهروندان باید به بررسی ابعاد حقوقی آن پرداخته شود. هرگاه دولتی از انجام تعهدات خود در راستای تامین سلامت، بهداشت و درمان مردم سرباز زند و یا عملی را مرتکب شود که می بایست طبق قوانین انجام دهد و این امر ناشی از اهمال، غفلت یا عمد باشد در صورت ورود زیان به اشخاص و اثبات قصور و کوتاهی دولت ها در عدم رسیدگی و پیگیری و درمان ناکارآمد می توان دولت ها را از باب مسئولیت مدنی ملزم به جبران خسارت نمود. از آنجایی که وجود ضرر و فعل زیانبار و رابطه سببیت و انتساب آن به دولت در معنای اعم حقوق عمومی آن مستلزم توجه به تعریف دولت و شناخت از انواع اعمال دولت و درنهایت مسئولیت حقوقی و کیفری دولت از منظر حقوق بین الملل راجع به از بیماری فرامرزی است، باید مختصرا به بررسی آن پرداخت و تعاریفی از دولت، حکومت، اعمال حکومت و امراض فرامرزی و مسئولیت دولت ها در پیشگیری و جبران خسارات ناشی از امراض فرامرزی ارائه داد.

مسئولیت مدنی، دولت، کرونا، فعل زیانبار، رابطه سببیت