پدیدارشناسی و تعلیم و تربیت

تعلیم و تربیت امر خطیری است که انسان با آن روبه رو است. هر نوع تعلیم و تربیت علمی، نیازمندنظریه تربیتی است و بدون آن، تعلیم و تربیت بی پایه و اساس خواهد بود. پدیدارشناسی که به عنوان یکدیدگاه فلسفی در قرن بیستم ظهور کرده است، جهان را به شیوه ای متفاوت تصویر می کند و به تبع آن، نگاهخاصی به انسان دارد. با توجه به این که تصویر ما از جهان و انسان در چگونگی راه یابی به فرایند«انسان شدن» بسیار اساسی است، این امر می تواند در طرح نظریه تربیتی موثر باشد.پدیدارشناسی نوعی آشکارسازی بنیادی جهان است که انسان را در زمینه خاصی که زیست جهانباشد، لحاظ می کند. این آشکارسازی، با توجه به ناپایدار بودن وضعیتها، نیاز به تفسیر دارد و برخلافدیدگاه های سنتی، نگاه ثابتی به امور انسانی ندارد.در این مقاله موضوعاتی چون پژوهش پدیدارشناسانه، ماهیت تعلیم و تربیت و کاربرد پدیدارشناسیدر تعلیم و تربیت مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

پدیدارشناسی , تعلیم و تربیت , روش شناسی , زیست جهان , تجربه زیسته