محمدحسین زارعی ابیانه - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی روستایی – دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
علیرضا دربان آستانه - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی- دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران

بافت کالبدی روستاهای ایران ضمن برخورداری از ارزشهای معماری دارای الگوهای بصری و زیبا شناختی، انطباق با محیط طبیعی، هماهنگی با عملکرد زیستی، معیشتی و استفاده از مصالح و دانش بومی است.[۱] در گذشته به دلایل مختلف کالبد این روستاها به مرور زمان دچار آسیب شده و از این رو، انجام اقدامات مناسب برای بهسازی و حفظ ذخایر کالبدی وثروتهای فرهنگی این روستاها به عنوان میراثی ارزشمند از گذشتگان ضرورت می یابد.[۲] هدف مطالعه حاضر ارزیابی پیامدهای بهسازی بافت باارزش روستای ابیانه میباشد. در این مطالعه به منظور بررسی روند بهسازی بافت باارزش روستای ابیانه و ارزیابی پیامدهای آن از روشهای مصاحبه های عمیق با اهالی روستا و با توجه به تجربه زیسته در این روستا از مشاهده و نیز مطالعات اسنادی و بررسی مدارک و گزارشات مرتبط با این روستا استفاده شده است. جامعه آماری این مطالعه حدود ۲۰ نفر از ساکنان روستا می باشد که طی مطالعه مورد مصاحبه عمیق قرار گرفته اند. در این مطالعه ابتدا تحولات کالبدی و بهسازی بافت با ارزش مورد بررسیقرار گرفته و در بخش بعدی پیامدهای بهسازی که در سه بعد کالبدی، اجتماعی و اقتصادی است، بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد علیرغم پیامدهای مثبت متعدد از جمله بهسازی و مقاوم سازی بافت روستایی و نیز افزایش سرمایهگذاری و توسعه زیرساختها به خصوص در بعد گردشگری، برخی پیامدهای منفی از جمله افزایش هزینه های زندگی و نیز اختلال در زندگی روستاییان در برخی ایام سال به دلیل هجوم گردشگران میباشد.

بافتهای باارزش، بهسازی، توسعه کالبدی، ابیانه