تاثیر چهار هفته برنامه گرم کردن پویا بر شاخص های تعادلی ایستا و پویا و حس عمقی در دختران ژیمناست ماهر

زمینه و هدف:  هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین گرم کردن پویا بر شاخص های تعادلی ایستا و پویا و حس عمقی در دختران ژیمناست ماهر بود. روش تحقیق: به این منظور تعداد ۱۶ نفر از دختران ژیمناست ماهر (با میانگین سن۴۵/۱±۶۲/۹ سال، وزن ۶۰/۸±۵۸/۲۸ کیلوگرم، قد ۳۷/۱۲±۱۲/۱۳۰ سانتی متر و BMI ۴۹/۲±۴۸/۱۶ کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه (گرم کردن عمومی و گرم کردن عمومی+کشش پویا) تقسیم شدند. پروتکل اول شامل ۱۰ دقیقه دویدن آرام و پروتکل دوم شامل جاگینگ و استفاده از حرکات کششی پویا بود. قبل و بعد از چهار هفته فعالیت گرم کردن، شاخص های تعادل (قدامی-خلفی و داخلی-خارجی) در چهار وضعیت ایستا (با دو پا و با یک پا) و پویا (با دو پا و یک پا) با حذف ورودی های بینائی با استفاده از سیستم نیروسنج مجهز به ۷ دوربین و صفحه فشار (Kistler force plate) بررسی شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بانفرونی در سطح معنی داری (۰۵/۰p≤) انجام گرفت. یافته ها: نتایج این پژوهش افزایش معنادار تعادل پویا با دو پا و یک پا را با حذف ورودی های بینائی در وضعیت های تعادلی با پروتکل گرم کردن پویا پس از چهار هفته نشان دادند (۰۰۱/۰=P)  همچنین تعادل ایستا با دو پا و یک پا با پروتکل گرم کردن پویا پس از چهار هفته افزایش معناداری یافت (۰۰۵/۰=P). نتیجه گیری: از آنجائی که حذف ورودی های بینائی می تواند منجر به اختلال عملکرد در کنترل نوسانات قامت گردد، استفاده از تمرین گرم کردن پویا در ژیمناست ها نشان داد که این نوسانات به میزان قابل توجهی نسبت به گروه کنترل کاهش یافته به گونه ای که عملکرد کنترل تعادل را در این افراد بهبود می بخشد.