حمیدرضا زاهدی - دانشگاه فردوسی مشهد
مهرداد فتحی - دانشگاه فردوسی مشهد
امیر رشید لمیر - دانشگاه فردوسی مشهد

هدف: هیپو تالاموس به واسطه ترشح نروپپتایدهای مختلف به عنوان مرکز اصلی هموستاز انرژیبه نظر میرسد که یکی از آنان AGRP یا پروتئین وابسته به آگوتی باشد. لذا تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر ۸ هفته تمرینات دایره ای مبتنی بر فنون جودو و تمرینات عادی جودو بر مقادیر AGRP پلاسمای جودوکاران تمرین کرده انجام پذیرفت. روش تحقیق: بدین منظور۲۰ جودوکار تمرین کرده مرد به صورت داوطلباته (میانگین ± انحراف معیار، وزن: ۹۴/۴±۱۰/۸۲کیلوگرم، درصد چربی: ۸۳/۱±۵۹/۱۲درصد و BMI: ۲۵/۲۶±۳۸/۱ کیلوگرم بر متر مربع) در تحقیق شرکت نموده و به صورت تصادفی در ۲ گروه تمرینات  دایره ای مبتنی بر فنون جودو و گروه تمرین عادی جودو قرار گرفتند. اندازه گیری مقادیر AGRP پلاسما ۲۴ ساعت قبل از اولین و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. برای مقایسه مقادیر AGRP از آزمون T استفاده شد و سطح معناداری معادل(۰.۰۵p<) در نظر گرفته شد. نتایج: تمرین دایره ای سبب افزایش معنی دار AGRP پلاسما و کاهش معنی دار درصد چربی در مردان جودوکار تمرین کرده گردید (۰۵/۰ p<). همچنینBMI نیز کاهش یافت اما این کاهش معنی دار نبود. علاوه براین تمرین دایره ای موجب بهبود بیشتری در شاخص­های توان هوازی، توان بی هوازی بیشینه، توان بی هوازی متوسط و شاخص خستگی ورزشکاران گردید. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج، افزایش مقادیر AGRP را می­توان به تعادل منفی ایجاد شده در اثر تمرین نسبت داد. این عامل تعادل انرژی را در بدن برهم می­زند که بدن به منظور جبران منابع از دست رفته ترشح پپتایدهای اشتها آوری مثل AGRPرا افزایش می­دهد. لذا این پروتکل می­تواند موجب افزایش بیشتری در سطح آمادگی جسمانی و مهارتی ورزشکاران به همراه چربی سوزی بیشتر نسبت به روش های تمرینی سنتی شود.

جودو-تمرینات دایره ای-AGRP