تاثیر تمرین ویبریشن(WBV)بر آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی دختران دانشجوی ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر تمرین و ویبریشن (WBV) بر عوامل آمادگی جسمانی دختران دانشجوی فعال و غیر فعال بود. روش تحقیق :۴۰ دانشجوی(۲۰فعال و ۲۰ غیرفعال) با میانگین سنی ۵۳/۱±۶۲/۲۱، قد ۵۴/۵±۳۳/۱۶۵، وزن ۵۵/۵±۳۶/۵۹و BMI ۴۲/±۳۳/۲۱ به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. گروه فعال و غیرفعال هر کدام به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تجربی(۱۰=n)تقسیم شدند. برنامه تمرین WBV شامل سه هفته (۳جلسه در هفته) بود که جلسات با ۵ وهله یک دقیقه ای ( یک دقیقه تمرین WBV و یک دقیقه استراحت) آغاز و تا ۸ وهله افزایش پیدا کرد. شدت این تمرین با فرکانس ۴۰ هرتز و دامنه ۱۰میلی متر تنظیم گردید. به منظور بررسی تاثیر تمرین WBV، ۳ آزمون قدرت بیشینه اندام پایین تنه،استقامت عضلانی(پرش به طرفین)و انعطاف پذیری (خمش به سمت پایین)در ابتدا و پس از سه هفته تمرین انجام شد. داده های بدست آمده با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی ANOVA، آزمون t همبسته و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد و نتایج پژوهش نشان داد که سه هفته تمرین ویبریشن تاثیر معنی داری بر قدرت دانشجویان فعال و غیر فعال ( به ترتیب ۰۰۱/۰-Pو ۰۰۶/۰-P) استقامت عضلانی (به ترتیب۰۲۹/۰-P و ۰۳/۰-P) و انعطاف عضلات پایین تنه ( به ترتیب۰۲/۰-P و ۰۲/۰-P) داشته است و در گروه های کنترل فعال و غیرفعال هیچ تغییر معنی داری در عوامل مورد مطالعه حاصل نشد. بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان گفت که تمرین ویبریشن بر بهبود قدرت، انعطاف پذیری و استقامت عضلاتی دختران فعال و غیرفعال موثر است.

Keywords:

ویبریشن کل بدن , قدرت , استقامت عضلانی , انعطاف پذیری