حمید اراضی - دانشگاه گیلان
مهدی قهرمانی مقدم - دانشگاه گیلان
سید مهدی محمدی - دانشگاه گیلان

هدف تحقیق: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر دو روش تمرین موازی (پیوسته و گسسته) بر ترکیب بدن، توان هوازی و استقامت عضلانی دانشجویان مرد غیر ورزشکار بود. روش تحقیق: به همین منظور، ۴۲ دانشجوی غیر ورزشکار داوطلب (سن ۹۱/۱±۲-/۲۲ سال ،قدی ۸۸/۵ ±۸۳/۱۷۵ سانتی متر و وزن ۲۷/۸ ±۰۱/۶۹کیلو گرم ، درصد چربی،۳۳/۳±۷۱/۱۳درصد)برای شرکت در این پژوهش به صورت تصادفی به سه گروه مقاومتی استقامتی گسسته(۱۴-n) و کنترل(۱۴-n )تقسیم شدند. شش نوع تمرین قدرتی برای عضلات بالا و پایین تنه با ۲ تا ۳ دقیقه استراحت بین نوبتها و تمرینات مختلف، و در محدوده زمانی ۳۰ تا ۴۵ دقیقه انجام شدند. این تمرینات با دو نوبت ۱۰ تکراری و ۶۰ یک تکرار بیشینه آغاز شد و با سه نوبت ۴ تکراری و ۹۰ % یک تکرار بیشینه پس از دوازده هفته به پایان رسید. تمرینات هوازی نیز در قالب دوهای تناوبی و استفاده از مسافتهای کوتاه و بلند، به مدت ۲۰ دقیقه با ۷۰ % حداکثر ضربان قلب آغاز شد و با ۴۵ دقیقه دویدن با ۹۵ % حداکثر ضربان قلب در هفته دوازدهم به پایان رسید. تمرینات موازی به دو صورت استقامتی- مقاومتی گسسته و استقامتی- مقاومتی پیوسته و دو جلسه تمرینی در هفته اجرا شد. برای بررسی تغییرات درون گروهی، از پیشآزمون تا پسآزمون از آزمونt همبسته و برای بررسی تغییرات بین گروهها از روش آماری تحلیل واریانس (ANOVA)و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری(۰۵/۰>P )استفاده شد.نتایج: درصد چربی دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل بطور معنیداری کمتر بود(۰۵/۰>P )استقامت عضلانی و توان هوازی(VO۲max)نیز در گروههای تمرینی بطور معنیداری بالاتر از گروه کنترل بود و استقامت عضلانی ناحیه شکم در گروه استقامتی- مقاومتی پیوسته بطور معنیداری بالاتر از گروه استقامتی- مقاومتی گسسته بود(۰۵/۰>P )نتیجهگیری: به نظر میرسد برای کسب توان هوازی بالاتر، انجام تمرین استقامتی گسسته از تمرین مقاومتی در مقایسه با تمرین پیوسته مطلوبتر باشد. اما در مورد ترکیب بدن و استقامت عضلانی، ممکن است تمرین پیوسته نسبت به تمرین استقامتی - مقاومتی گسسته اثرات بهتری داشته باشد.

تمرین مقاومتی, تمرین استقامتی, تمرین موازی, توده بدن, حداکثر اکسیژن مصرفی