عباسعلی گائینی - دانشگاه تهران
فهیمه کاظمی - دانشگاه شهید بهشتی
جواد مهدی آبادی - دانشگاه پیام نور

هدف تحقیق: هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر دو شیوه تمرین هوازی تداومی و تناوبی و بی تمرینی بر سازگاری های عضله قلب بود. روش تحقیق: بیست مرد غیر ورزشکار به طور داوطلبانه و تصادفی به دو گروه هوازی تداومی ( ۱۰ نفر) و هوازی تناوبی ( ۱۰ نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل ۸ هفته، هفته ای ۳ روز با ۷۰ درصد ضربان قلب بیشینه بود. گروه تداومی ۴۵ دقیقه به طور مداوم و گروه تناوبی ۵ مرحله ۹ دقیقه ای که مابین آ نها ۴ دقیقه استراحت غیرفعال بود، می دویدند. پس از ۸ هفته تمرین، آزمودنی ها ۴ هفته بی تمرینی داشتند. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تی وابسته استفاده شد. نتایج: با روش اکوکاردیوگرافی، بین قطر پایان دیاستولی بطن چپ،(EDD) قطر پایان سیستولی بطن چپ(ESD)درصد کوتاه شدن الیاف عضلات بطن چپ (%FS)درصد کسر تزریقی بطن چپ ،(%EF) ضخامت دیواره خلفی بطن چپ (PWT) قطر دهلیز چپ (LA)قطر دهانه آئورت،(AO)ضربان قلب ،(HR)فشار خون سیستولی(SBP)و فشار خون دیاستولی(DBP)پس از ۸ هفته تمرین تداومی و تناوبی نسبت به قبل از تمرین تفاوت غیر معنی داری(۰۵/۰P)بین DBP,SBP.HR.AO.AO.PWT.EF۰/۰.FS۰/۰.ESD.EDD پس از ۴ هفته بی تمرینی نسبت به ۸ هفته تمرین تداومی و تناوبی تفاوت غیر معنی داری (۰۵/۰P)نتیجه گیری: دو شیوه تمرین هوازی تداومی و تناوبی و بی تمرینی تقریبا بر سازگاری های عضله قلب تاثیر یکسانی می گذارند.

فعالیت هوازی, بی تمرینی, هایپرتروفی فیزیولوژیک, بطن چپ