مقایسه تاثیر تمرین هوازی در هنگام صبح و عصر بر شاخص های التهابی خطرزای قلبی- عروقی مردان چاق

هدف: هدف مطالعه حاضر، مقایسه اثر۱۲ هفته تمرین هوازی در هنگام صبح و عصر بر شاخص های التهابی خطرزای قلبی- عروقی در مردان چاق بود. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بود که بدین منظور۴۰ مرد چاق غیر ورزشکار به صورت تصادفی در ۴ گروه تمرین صبح عصر، کنترل صبح و عصر قرار گرفتند. گروه های تمرین صبح و عصر پروتکل تمرین هوازی دویدن را سه جلسه در هفته به مدت ۱۲ هفته با شدت ۷۵ تا ۸۵ درصد حداکثر ضربان قلب انجام دادند که مدت دویدن در جلسه اول ۱۵ دقیقه و هردو جلسه بصورت پله ای یک دقیقه به زمان دویدن افزوده شد تا اینکه زمان دویدن به ۳۰ دقیقه افزایش یافت، در حالی که گروه های کنترل از انجام برنامه تمرینی در مدت زمان اجرای پژوهش منع شدند. مقدار ۵ میلی لیتر خون سیاهرگی در آغاز دوره، هفته ششم و پایان هفته دوازدهم جهت سنجش پروتئین واکنش پذیر C، اینتر لوکین – ۶ و فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا از آزمودنی ها جمع اوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس عاملی۴×۳ بوسیله نر م افزار رایانه ای SPSS نسخه ۱۵ با در نظر گرفتن سطح معنی داری پنج درصد(۵%=α)انجام شد. نتایج: یافته ها نشان داد تمرین هوازی صبحگاهی و عصرگاهی موجب کاهش CRP،IL-۶، در گروه های تجربی در مقایسه با گروه-های کنترل شد، همچنین مقادیر تولید شاخص های التهابی در عصر کمتر از صبح بود(میزان CRP در گروه تمرین عصرگاهی در هفته اول ،ششم و دوازدهم به ترتیب ۱/۱۷، ۵/۱۰، ۸۷/۱۸ درصد و میزان IL-۶ نیز به ترتیب ۵/۲۱، ۷۴/۱۶، ۳۲/۲۵ درصد کمتر از گروه تمرین صبحگاهی بود). سطح فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا پس از ۶ و ۱۲ هفته تمرین در گروه های تجربی در مقایسه با گروه های کنترل کاهش نشان می داد و لی این میزان تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود.

Keywords:

تمرین هوازی , صبح , عصر , شاخص های التهابی , بیماری قلبی عروقی , مردان چاق