ریحانه فروغی - دانشگاه اصفهان،
فرهاد فرزان مقدم - دانشگاه اصفهان،
نادر رهنما - دانشگاه اصفهان،

هدف: سالمندی پدیده ای است که می توان آن را مرحله ای از سیر طبیعی زندگی انسان انگاشت. طی کهولت سن، تغییراتی در کلیه اعضای بدن رخ می دهد که سبب افزایش اختلال در حفظ تعادل می شود که در این میان چرخه شبانه روزی بی تاثیر نیست. بنابراین حفظ و ارتقاء زندگی سالمندان به عنوان یک گروه جمعیتی آسیب پذیر بیش از گذشته مورد توجه است. لذا هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات تعادلی در صبح و بعدازظهر بر تعادل ایستا و پویای سالمندان می باشد. روش شناسی: در این پژوهش نیمه تجربی (n=۲۴) سالمند سالم بدون سابقه ورزشی منظم (سن ۵/۵±۶۸.۷ سال، قد۰.۸۲±۱.۶ متر، وزن ۸.۹±۶۸.۴ کیلوگرم) بصورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه صبح (n=۶) و بعدازظهر (n=۶) تقسیم شدند و به مدت ۸ هفته تحت تمرینات تعادلی قرار گرفتند. برای ارزیابی تعادل ایستای آزمودنی ها از آزمون تعادل ایستادن تک پا و برای برآورد تعادل پویای آزمودنی ها از آزمون تعادل ستاره استفاده شد. محاسبات آماری با استفاده از از آزمون –T جفت شده و –T مستقل در سطح ۵ درصد توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ انجام گردید (۰.۰۵p)، بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، تمرینات تعادلی در بعدازظهر نسبت به صبح بر تعادل ایستا تاثیر معناداری نداشت، همچنین تفاوت معناداری در حفظ تعادل پویای آزمودنی ها در زمان های اجرای آزمون مشاهده نشد، به طوری که حفظ تعادل پویا در عصر بهتر از صبح نشان دهنده تفاوت چندانی نبود. لذا زمان خاصی برای بهبود تعادل سالمندان مشخص نگردید.

سالمند, تعادل ایستا و پویا