فاطمه کیهانلو - استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج البرز ایران

هدف کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو در مورد وضعیت پناهندگی ارائه حمایت بین المللی به افرادی است که از حمایت ملی در برابر آزار محروم هستند. منظور از حمایت بین المللی حمایتی است که از جانب دولتی غیر از دولت متبوع یا محل اقامت فرد (در مورد افراد بی تابعیت) به او ارائه می شود. اعطای این حمایت موکول به احراز شرایطی است که در کنوانسیون ۱۹۵۱ پیش بینی شده است. کنوانسیون ۱۹۵۱ همچنین مقرراتی برای جلوگیری از هر نوع سوء استفاده از وضعیت پناهندگی دارد. این مقررات دولت ها را از اعطای پناهندگی به مرتکبان جرایم غیرسیاسی مهم و جنایاتی چون جنایت علیه بشریت یا اقدام علیه اهداف و اصول ملل متحد، حتی با داشتن شرایط برخورداری از وضعیت پناهندگی، منع می کند. این مقاله به دنبال پاسخ به این مساله است که مرتکبان جرایم تروریستی از چه جایگاهی در کنوانسیون پناهندگی برخوردارند؟ مقاله در پاسخ به مساله فوق این فرضیه را دنبال می کند که مرتکبان جرایم تروریستی به علت قرار گرفتن در حیطه ماده (و)۱ کنوانسیون پناهندگی شایسته احراز وضعیت پناهندگی نیستند.

کنوانسیون پناهندگی, پناهنده, جرم سیاسی, تروریسم, شروط محرومیت از پناهندگی