منطقه گرایی در معماری : رویکردی به سوی طلب معنا و احیاء مکان
Publish place: 3rd National Congress on Urban Development
Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 9,071
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCUD03_227
تاریخ نمایه سازی: 11 دی 1390
Abstract:
منطقه گرایی، دیدگاهی تحلیلی و انتقادی است که بر حفظ ویژگ یها و خصوصیات خاص مکان تأکید داشته و نوعی فلسفه ی ارجاعی در برقراری هماهنگی میان مردم، دست ساخته های آنها و طبیعت به شمار میرود . ای ن شاخه از معماری تلاش می کند تا با بی مکانی و نبود معنا در معماری مدرن از طریق بکارگیری نیروهای متنی برای بدست آوردن معنا و حس مکان مقابله نماید و در صدد پر نمودن خلا حاصل از نبود معنایی است که ریشه در شکاف میان اندیشه و احساس در طول سده ی اخیر دارد. طراحی با تمرکز بر نیازها و پتانسیل محلی در راستای تحقق توسعه پایدار، روش پائین به بالا در طراحی به جای روش متمرکز و فرمول از بالا به پایین، حفاظت خلاق به جای نگاه نوستالژیک و حفاظت ایستا ، منطقه گرایی انتقادی، امتزاج و آمیختگی و ... از رویکردهای منطقه گرایی جدید هستند.روش تحقیق در این نوشتار بر مبنای روش تحلیلی – توصیفی است و از شیوه ی اسنادی استفاده شده است. در این مقاله سعی بر آن است تا به تشریح گسترده تئوری منطقه گرایی و رویکردهای مختلف آن از طریق معرفی نمونه ها و مصادیق پرداخته و راهکارهای عملی این تئوری در راستای دستیابی به معنا و احیای مجدد مکان در معماری ارائه گردد
Keywords:
Authors
قادر بایزیدی
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، گروه معماری ، سنندج، ا
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :