فیض اله پورسردار - دانشجوی دکتری گروه روانشناسی ، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
مسعود صادقی - گروه روانشناسی ، دانشگاه لرستان ، خرم آباد، ایران
کورش گودرزی - گروه روانشناسی ، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی ، بروجرد، ایران
مهدی روزبهانی - گروه حرکتی و رفتاری ، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی ، بروجرد، ایران

زوج درمانی متمرکز بر هیجان و زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر از جمله درمان های یکپارچه نگر هستند که بر چرخه های منفی تعاملی پایدار در اثر آسیب پذیری هیجانی عمیق توجه دارند. پژوهش حاضر با هدف هم سنجی اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان و زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر بر تسهیل بخشش زوج های متعارض به انجام رسید. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوج های مراجعه کننده به کلینیک روانشناختی مهرآوران شهر اهواز بود. نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند که شامل ۶ زوج(۱۲ نفر) از افراد مراجعه کننده به این کلینیک بودند که با توجه به نمره پرسشنامه سازگاری زناشویی جزء زوج های پریشان قرار می گرفتند. در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهمزمان استفاده شد. پروتکل درمانی زوج درمانی متمرکز بر هیجان و زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر در دو تا چهار مرحله خط پایه، ۱۶ جلسه مداخله ۶۰ دقیقه ای و پیگیری دو ماهه اجرا گردید و آزمودنی ها به مقیاس بخشش رنجش خاص زناشویی(پالیری، فینچام و رگیالیا،۲۰۰۹) پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد زوج درمانی متمرکز بر هیجان، نسبت به زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر در متغیر بخشش کارایی بیشتری داشت. میزان بهبودی در متغیر بخشش در گروه متمرکز بر هیجان در مرحله پس از درمان و پیگیری ۱۴/۴۷ و ۹۴/۴۸ درصد و در گروه رفتاری یکپارچه نگر در مرحله پس از درمان و پیگیری ۴۰/۳۵ و ۹۲/۳۵ درصد بود. تبیین یافته ها حاکی از این بود که زوج درمانی متمرکز بر هیجان نسبت به زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر از نظر اندازه تغییر، کلیت و ثبات ارجحیت دارد.

تعارض, بخشایشگری, متمرکز بر هیجان, رفتاری یکپارچه نگر