اثربخشی مشاوره گروهی آدلری بر بی آلایشی و بخشایشگری میان فردی زوجین
Publish place: Family Counseling and Psychotherapy، Vol: 7، Issue: 1
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 216
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FCP-7-1_004
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1400
Abstract:
بی آلایشی از پایه های استوارکننده عشق زوجین و بخشایشگری لازمه مهار کشمکش و ستیز و پویا ماندن عشق آن ها است. هدف پژوهش آزمودن تاثیر مشاوره گروهی آدلری در افزایش بی آلایشی و بخشایشگری میان فردی زوجین بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی است و در چهارچوب طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری زوجین سنندجی ۴۷-۲۴ ساله مراجعه کننده به مرکز مشاوره و خدمات روان شناختی «پرتو بامداد» در سال ۱۳۹۳ بود که ۱۴-۳ سال از ازدواج آن ها گذشته بود. آزمودنی ها ۲۰ نفر بودند که با روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه یک اندازه ۱۰ نفری آزمایش و گواه گمارده شدند. اعضای گروه آزمایش ۱۲ نشست مشاوره گروهی آدلری را همراهی کردند و گروه گواه در فهرست انتظار نهاده شد. داده ها با سنجه بی آلایشی واکر و تامپسون ۱۹۸۳ و سنجه بخشایشگری میان فردی احتشام زاده، احدی، عنایتی و حیدری (۱۳۸۹) گردآوری شد. برآیندهای آزمون کوواریانس تک متغیره نشان داد که مشاوره گروهی آدلری در افزایش بی آلایشی زوجین(۰/۰۰۱ =P و ۵۰/۰۱۱= F) و افزایش همه مولفه های بخشایشگری میان فردی اعم از «ارتباط دوباره و مهار کین خواهی» (۰/۰۰۱= P و ۱۲۲/۵۹۶ =F)، مهار رنجش (۰/۰۱۳= P و ۷/۶۴۶= F) و درک واقع بینانه (۰/۰۰۱ =P و ۴۸/۵۶۳= F) آن ها کارساز بود. کاربست مشاوره گروهی آدلری بی آلایشی و بخشایشگری میان فردی زوجین را با بالا بردن کنش همکاری و دگرگونی روش های سازش نایافته زندگی آن ها افزایش داد ازاین رو انجام پژوهش های دیگر برای آسودگی از سودمندی این کاربست در افزایش بی آلایشی و بخشایشگری میان فردی زوجین ایرانی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی پیشنهاد می گردد.
Authors
احمد امانی
دانشیار گروه مشاوره، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
احمد سهرابی
استادیار گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
لیلا باقری
کارشناس ارشد، گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد واحد سنندج، سنندج، ایران
غفار نصیری هانیس
دانشجوی دکتری، گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :