نسرین فردوسی - کارشناسی ارشد، گروه مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
سید احمد احمدی - گروه مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
فاطمه بهرامی - ستاد، گروه مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

سازش یافتگی زوجی هم طراز با رضایت و پایداری زندگی زناشویی آن ها از گران مایه ترین چشم اندازهای متخصصین مشاوره و درمانگران متمرکز بر بهبود رابطه زوجین است. هدف این پژوهش آزمودن اثربخشی مداخله روان- آموزشی ایرانی برگرفته از دیدگاه دل بستگی بر سازش یافتگی زناشویی زوجین بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی است و با به کار بستن طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری دوماهه انجام شد. جامعه آماری زوجین مراجعه کننده به سه فرهنگسرای شهر اصفهان در سال ۱۳۹۴ بود. نمونه پژوهش ۳۰ زن و شوهر بود که به صورت در دسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش (۱۵ زوجی) و گواه (۱۵ زوجی) گمارده شدند. مداخله با مراجعه به منابع معتبر داخلی و خارجی تدوین و روایی آن از سوی پنج نفر از متخصصین «مشاوره خانواده» دانشگاه اصفهان تائید گردید. زوجین گروه آزمایش طی هشت هفته و هر هفته یک نشست ۱۲۰ دقیقه ای در نشست های گروهی شرکت کردند. اعضای گروه گواه در آن مدت مداخله ای دریافت نکردند. برای گردآوری داده ها از سنجه سازش یافتگی زناشویی اسپانیر ۱۹۷۶ استفاده شد. داده ها با تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره تحلیل شد. برآیند تحلیل کوواریانس نشان داد مداخله روان- آموزشی ایرانی برگرفته از دیدگاه دل بستگی در افزایش سازش یافتگی زناشویی در پس آزمون (۹۲/۹۴۱= P<۰/۰۵, F) و پیگیری (۶۹/۱۳۷= P<۰/۰۵,F) کارساز بوده است. نظر به محدودیت های موجود برای تعمیم برآیندها و بدیع بودن پژوهش بررسی های بیشتر برای آزمودن قابلیت اعتماد مداخله در آینده مطلوب است.

سازگاری, زناشویی, روان- آموزشی, دل بستگی, زوجی