تاثیر زوج درمانی متمرکز بر هیجان در کیفیت رابطه، تعارض زناشویی و بی آلایشی زوجین نابارور

دیده ناباروری همچون یک چالش و رویدادی تنش­زا، زندگی زوجین را به گونه گسترده دستخوش آشفتگی ساخته و مشکلات و آسیب­های بسیاری را برای آن ها به دنبال دارد؛ بر این اساس پژوهش حاضر به­منظور بررسی تاثیر زوج­درمانی متمرکز بر هیجان در کیفیت رابطه، تعارض زناشویی و بی آلایشی زوجین نابارور انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری زوجین نابارور مراجعه­کننده به درمانگاه های ویژه ناباروری «رویان» و «قفقاز» شهر اردبیل ۱۳۹۵ بود. آزمودنی­ها ۱۸ نفر از آن ها بود که با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و هر یک همراه شوهر به­صورت تصادفی در دو گروه ۱۸ نفری آزمایش و گواه گمارده شدند (دو گروه نه زوجی). گروه آزمایش در ۱۰ نشست هفتگی ۹۰ دقیقه­ای زوج­درمانی متمرکز بر هیجان شرکت کردند شرکت کردند و برای گروه گواه در آن هنگام مداخله­ای صورت نگرفت. داده­ها با استفاده از ابزارهای روان­سنجی بی­آلایشی واکر و تامپسون ۱۹۸۳، تعارض زناشویی جان بزرگی و اگاه هریس ۲۰۱۱ و کیفیت رابطه پیرس، ساراسون و ساراسون (۱۹۹۱) گردآوری شد. برآیندهای آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد زوج درمانی متمرکز بر هیجان در افزایش بی­آلایشی (P˂۰/۰۰۱  ,F= ۴۵/۰۱)، کاهش تعارض زناشویی(P˂۰/۰۰۱, F=۷/۲۴) و بهبود کیفیت رابطه زوجین ( F=۰/۸۶۶۸,P˂۰/۰۰۱) موثر بود. ازاین رو می توان بیان کرد که به کار بستن این مداخله همچون راهکاری موثر برای کاهش آشفتگی ارتباط زوجین و بهبود رابطه زناشویی همسران نابارور در سایر شهرهای ایران قابل آزمودن است.

Keywords:

زوجین , درمان , هیجان , رابطه , بی آلایشی , تعارض , نابارور