مدلی برای توسعه صنعت بوم گردی در ایران با تاکید بر فناوری اطلاعات

امروزه صنعت بوم­گردی به یکی از منابع مهم درآمدی روستاییان تبدیل شده است. فناوری اطلاعات به­عنوان توانمندساز و یکپارچه­ساز شبکه ارزش در صنعت بوم­گردی، می­تواند در توسعه این صنعت نقش چشم­گیری داشته باشد و افزون بر افزایش اشتغال محلی، درآمد مردم بومی را افزایش داده و قابلیت­های مناطق روستایی را ارتقا دهد. نوشتار پیش رو با هدف ارائه الگویی برای توسعه صنعت بوم­گردی در ایران با تاکید بر فناوری اطلاعات انجام شده و از نظر روش­شناسی، پژوهشی کیفی است که با روش­های تحلیل محتوا و دلفی انجام شده است. در روش تحلیل محتوا، شاخص­های مدل اولیه استخراج شده و این مدل با روش دلفی تکمیل و آزمون شده­ است. جامعه آماری در روش تحلیل محتوا شامل تمامی متون مرتبط با موضوع پژوهش و در روش دلفی خبرگان و اساتید دانشگاهی متخصص در صنعت بوم­گردی و گردشگری الکترونیکی بوده­اند. روش نمونه­گیری در روش تحلیل محتوا با استفاده از تمام شماری و در روش دلفی با استفاده از گلوله برفی صورت گرفته است. در روش دلفی سی نفر از خبرگان تا انتهای دور سوم با پژوهشگران همکاری کرده­اند. بر اساس یافته­های بخش اول پژوهش، ۳۸ شاخص شناسایی و استخراج شده­اند و در بخش دوم نیز ۲۴ شاخص به آن­ها افزوده­شده است که از مجموع شاخص­های شناسایی­شده، شش مورد، مورد توافق خبرگان نبوده است. مدل نهایی پژوهش شامل ۵۶ شاخص، ۳۴ مولفه و ۹ بعد (شامل ابعاد زیرساخت حقوقی - قانونی، زیرساخت مالی، زیرساخت تجارت سیار، مدیریت تبلیغات الکترونیکی، بازاریابی محتوایی، مدیریت ارتباط با مشتری، مدیریت منابع انسانی الکترونیک، مشارکت محلی و زیرساخت نرم­افزاری) است. توجه به مدل استخراج­شده از پژوهش حاضر می­تواند زمینه­ساز توسعه هرچه بیشتر صنعت بوم­گردی در ایران با استفاده از قابلیت­های فناوری اطلاعات باشد.

Keywords:

توسعه , صنعت بوم گردی , فناوری اطلاعات , گردشگری , گردشگری الکترونیک