اکبر وروایی - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی
مهدی مقیمی - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی
محمد عبادی نژاد - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی
غلامرضا مرادی - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی

یکی از جرایمی که موجب بروز احساس ناامنی در سطح جامعه می شود، سرقت مقرون به آزار است. این جرم را می توان از جمله جرایمی دانست که مبارزه با آن، یکی از دغدغه های اساسی نیروی انتظامی محسوب می شود. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی عوامل موثر بر وقوع سرقت های مقرون به آزار در شهر بندرعباس در سال ۱۳۸۹ است. تبیین و شناخت تاثیر مراقبت های پلیسی، رفتار بزهدیده، عامل زمان، بافت محیطی، موقعیت مکانی در کاهش سرقت های مقرون به آزار مهم ترین اهداف فرعی این تحقیق می باشند. روش تحقیق در این پژوهش، از نظر نوع کاربردی و از نظر ماهیتی، علی مقایسه ای است. بخش اول، جامعه آماری شامل کارکنان معاونت پیشگیری کلانتری های پنج گانه شهر بندرعباس به تعداد ۱۵۰ نفر و بخش دوم، شامل کل بزهدیدگان سرقت های مقرون به آزار بندر عباس در سال۱۳۸۹ ، به تعداد ۲۱۲ نفر است. جمع آوری اطلاعات بر اساس پرسشنامه و با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ انجام گردیده است. یافته های این تحقیق که برآمده از فرضیات آن می باشند گویای آنند که سرقت مقرون به آزار لااقل ناشی از پنج عامل موقعیت مکانی، فقدان یا کمبود مراقبت های پلیسی، رفتار بزهدیده، عامل زمان، بافت محیطی (مرفولوژی) می باشد. مهمترین عامل ارتکاب سرقت مقرون به آزار در بندرعباس را میتوان موقعیت مکانی آن تلقی نمود. بنابراین با تاکید بر در دسترسترین تدابیر و راهکارهای پیشگیرانه مانند نظارت و مراقبت های پلیسی می توان میزان قابل توجهی از این جرم را در بندرعباس کاهش داد.

سرقت مقرون به آزار/ عوامل جرم/ پیشگیری وضعی از جرم