تحلیل و اولویت بندی شاخص های استراتژی توسعه شهری در محلات منطقه هشت شهر شیراز

رویکرد استراتژی توسعه شهری به مثابه برنامه­ای استراتژیک و در پاسخ به ناکارآمدی مدیریتی و کاهش کیفیت زندگی شهرها از سال ۱۹۹۹ با هدف کاهش فقر، توسعه پایدار و ارتقای مشارکت و ایجاد حکمروایی خوب شهری مطرح شد. در این میان یکی از محورهای استراتژی توسعه شهری، رویکرد محله­محوری و توجه به محلات شهری بوده است. از این­رو، پژوهش حاضر به اولویت­بندی محلات (درب شازده، بازار مرغ، سنگ­سیاه و سردزک) منطقه هشت شهر شیراز براساس اصول چهارگانه استراتژی توسعه شهری (حکمروایی خوب شهری، بانکی­بودن، زیست­پذیری و رقابتی بودن) پرداخته است. داده­های مورد نیاز پژوهش از راه مطالعات کتابخانه­ای و تکمیل پرسش نامه گردآوری شده است. جامعه آماری پژوهش پیش رو را شهروندان چهار محله از محلات منطقه هشت شهر شیراز (۲۴۸۷۱ = N) تشکیل داده است که با استفاده از فرمول کوکران ۳۱۸ نفر انتخاب و پرسش­نامه متناسب با جمعیت هر محله به صورت تصادفی ساده در سطح محلات توزیع و تکمیل شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار اس.پی.اس.اس و آزمون آماری تی تک نمونه­ای و برای سطح­بندی محلات از مدل رال اسپیای بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از آزمون تی تک­نمونه­ای بیانگر آن است که میانگین­های کلی شاخص­های استراتژی توسعه شهری در سطح محلات مزبور در سطح نامطلوبی به­سر می­برد؛ همچنین یافته­های مدل یادشده نشان­دهنده آن است که از مجموع محلات مورد مطالعه، محلات سردزک و درب شازده، به­ترتیب با کسب رتبه اول و دوم و با امتیاز نهایی ۵۱۰۹/۰ و ۴۶۳۴/۰ در سطح تا حدی برخوردار و محلات بازار مرغ و سنگ­سیاه به ترتیب با امتیاز نهایی ۱۶۳۸/۰ و ۰۰۵۲/۰ در سطح بسیار محروم قرار دارند.  

Keywords:

استراتژی توسعه شهری , مدل رال اسپیای , محلات منطقه هشت , شهر شیراز