بررسی احساس امنیت ساکنان در بافت های فرسوده شهری (مورد مطالعه، محله عامری شهر اهواز)

زمینه و هدف: وجود امنیت در محیط های شهری یکی از الزام های اساسی کیفیت زندگی محسوب می شود و به همین دلیل در فرایند برنامه ریزی شهری، کاهش جرم و جنایت در محیط های شهری به ویژه در بافت های فرسوده از مهم ترین اهداف است. این مقاله باهدف بررسی احساس امنیت ساکنان محله عامری شهر اهواز به عنوان یک بافت فرسوده شهری انجام شده است. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر شیوه اجرا پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، همه ساکنان محله عامری شهر اهواز هستند. با استفاده از فرمول کوکران با سطح اطمینان ۹۵% حجم نمونه ۳۵۰ نفر برآورد و به صورت تصادفی انتخاب شدند. داده ها با کمک پرسش نامه پایا (با آلفای کرونباخ (۸۵/۰) و روا (نظر خبرگان) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار «اس.پی.اس.اس» و آزمون آماری رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. یافته ها و نتایج: نتایج نشان داد که بین احساس امنیت و سه متغیر «وضعیت فیزیکی و کالبدی محله»، «مشارکت و هماهنگی در برقراری امنیت» و «میزان حضور نیروی انتظامی» رابطه معناداری وجود دارد. رتبه بندی متغیرها ازنظر میزان تاثیرگذاری بر احساس امنیت نیز نشان داد که «اختلاط مناسب کاربری ها»، «حریم های سواره و پیاده»، «حذف فضاهای آسیب پذیر»، «حضور پلیس»، «خوانا و قابل فهم نمودن فضا» و «مشارکت در حفظ و نگهداری فضاها» ازنظر ساکنان محله عامری، تاثیر بیشتری بر احساس امنیت دارند.

Keywords:

احساس امنیت , بافت فرسوده , محله , اهواز , پلیس