محمد نوفرستی - گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
سمیرا صادقی گوغری - کارشناس ارشد علوم اقتصادی دانشگاه شهید بهشتی

تغییر ساختار سنی جمعیت به وجود آمده در اثر افزایش شدید زاد و ولد ابتدای دهه­ی ۱۳۶۰، پیامدها و پرسش های متعددی را به دنبال داشته است. یکی از این پرسش ها چگونگی تاثیرپذیری تقاضای سرمایه گذاری خانوارها در مستغلات از تغییر ساختار سنی در جامعه ایران است. مقاله­ی حاضر در پی یافتن پاسخی مناسب برای این سوال، تابعی را برای سرمایه گذاری در مستغلات بر اساس مبانی نظری اقتصادی تصریح می کند که یکی از متغیرهای توضیح­دهنده­ی آن تغییرات ساختار سنی جمعیت است. این تابع به کمک داده های سری زمانی سالانه ۱۳۴۵ تا ۱۳۸۵ به روش خودرگرسیون وقفه گستر( ) در چارچوب روش­­شناسی همجمعی برآورد شده است. نتایج حاکی از آن است که با افزایش نسبی جمعیت در گروه میان سال جامعه، تقاضا برای سرمایه گذاری خانوارها در مستغلات افزایش می یابد. این تقاضا در ۱۵ تا ۲۰ سال آینده (سال های ۱۴۰۷-۱۴۱۲) که متولدین اوایل دهه­ی ۱۳۶۰ به محدوده سنی ۴۰ تا ۴۴ سالگی می رسند به اوج خود خواهد رسید و از آن پس به تدریج کاهش خواهد یافت.

تقاضای سرمایه گذاری خانوار در مستغلات, ساختار سنی جمعیت, همجمعی, تکنیک همبستگی با وقفه های گسترده