مسعود منوری - دکترای علوم محیط زیست، استادیار دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی
شهنار قاضی میر سعید - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات اهواز

رشد جمعیت و افزایش شهرنشینی منجر به افزایش تقاضا برای توسعه راه های جدید می شود. ترافیک سنگین شرق تهران فشار زیادی را بر روی شبکه حمل و نقل این شهر وارد می سازد و جاده قدیم تهران- رودهن جوابگوی این مشکل نمی باشد . لذا نیاز به احداث جاده تهران- پردیس در شرق تهران احساس گریده است.از طرفی این جاده از منطقه حفاظت شده جاجرود و از مجاورت پارک ملی خجیر عبور می کند. این مناطق دارای ارزش های استراتژیک و اهمیت و اهمیت ملی هستند که به منظور حفاظت و حراست و ترمیم حیات جانوری و گیاهی و جلوگیری از انهدام تدریجی آنها انتخاب شده اند. لذا می توان احداث جاده جدید در مجاورت و یا داخل این مناطق را دارای اثرات بالقوه احتمالی زیست محیطی دانست. در این مطالعه برای اندازه گیری و محاسبه شدت و اهمیت اثرات جاده تهران- پردیس بر جانوران پارک ملی خجیر نسبت به انتخاب و اندازه گیری پارامترهای صدا و آلاینده های هوا در ۱۰ ایستگاه اقدام گردید. همچنین از روش های ماتریس ساده و پاستاکیا برای پیش بینی اثرات و ارزیابی آنها در مقایسه با تعریض جاده موجود استفاده به عمل آمد. نتایج تحقیق نشان می دهد که احداث جاده جدید از پیامدهای منفی کمتر و اثرات مثبت بیشتری نسبت به تعریض جاده موجود برخوردار است. برای کاهش پیامدهای منفی طرح مورد نظر راهکارهای مدیریتی ارائه شده است.

اثرات زیست محیطی, بزرگراه, پردیس, اکولوژیکی