مطالعه وضعیت میکوریز در گیاهان غالب مناطقی از استان کرمان

همزیستی گیاهان با میکروارگانیسم ها و سایر موجودات زنده موجب حفظ و پایداری گونه های گیاهی و حفظ جوامع گیاهی می گردد. میکوریز یکی از سودمندترین همزیستی ها می باشد که در آن گیاه میزبان و قارچهای همزیست بطور متقابل فایده می برند. تنوع قارچهای همزیست و روابط پیچیده بین جوامع گیاهی با جوامع قارچی موضوع مطالعات گسترده ای بوده است باتوجه به تنوع گونه های گیاهی در استان کرمان واهمیت قارچهای میکوریزی در ایجاد همزیستی با گیاهان مختلف ، در مطالعه حاضر گونه های گیاهی متعلق به ۱۰ خانواده از ۱۱ نقطه استان کرمان مورد بررسی قرار گرفتند. بطور کلی ۱۴ گونه گیاهی بعنوان گیاهان غالب شناسایی گردید و از نظر فرم رویشی و درصد چیرگی بررسی شدند . مطالعه در صد همزیستی میکوریزی و شمارش جمعیت هاک در ریزوسفر گیاهان نشان داد که بالاترین درصد همزیستی و حضور میکوریز برابر ۳۷/۸۴ متعلق به گیاه Juniperus excelsa و کمترین میزان همزیستی برابر ۲۲/۳۷ مربوط به گیاه Euphorbia gedrosiaca بود و گیاهان خانوادهChenopodiaceae فاقد همزیستی میکوریزی بودند. تراکم جمعیت هاگ در ریزوسفر گونه های مختلف بین ۰ تا ۰۶/۱۵ در هر گرم خاک متفاوت بود با اینحال بین تعداد هاگ و میزان آلودگی ریشه همبستگی مثبت و معنی دار مشاهده شد. pH خاک نقاط جمع آوری دارای اختلاف معنی دار بودند و در محدوده ۸- ۷ نوسان داشتند بین pH و میزان همزیستی میکوریز و تعداد هاگ همبستگی مثبت وجود داشت قارچ های میکوریزی همزیست شده با گیاهان مورد مطالعه شناسایی شدند که متعلق به گونه های مختلف جنس Acaykisogira m Gkinys و Entrophospora بودند

Keywords:

آریوسکول , میکوریز , هاگ , همزیستی