شادی دیبایی - دفتر مشارکت و آموزش همگانی، سازمان حفاظت محیط زیست
اکرم الملوک لاهیجانیان - گروه محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات

آموزش های زیست محیطی در صورتی که به شکل رسمی در نیایند، یعنی درجریان آموزش کلاسیک قرارنگیرند و ارزشیابی نشوند، ممکن است به سرعت فراموش شوند یا دست کم ، جدی گرفته نشوند .آموزش کلاسیک (رسمی ) مسایل و مشکلات زیست محیطی از دغدغه های خاطر علاقه مندان ، سازمان های مرتبط و گروه های مستقل طرفدار محیط زیست می باشد. در بسیاری از کشورهای جهان نیز آموزش های رسمی زیست محیطی به دانش آموزان با توجیه برنامه ریزان درسی وتفهیم اهمیت موضوع به آنان با کمک برنامه ریزی درسی موضوع هایی چون مطالعه های اجتماعی ، مطالعه های مدنی ، آموزش های شهروندی ، جغرافیا و محیط شناسی یا با عنوان محیط زیست صورت می گیرد. مسلم است که در این مورد برنامه ریزان درسی اهمیتی به سزا دارند، زیرا آنان با درک نیازهای کنونی وآینده جامعه و برقراری ارتباط بین این موارد و علم برنامه ریزی درسی ، خواسته ها و نیازهای ملی از نسل های آینده را بصورت مواد آموزشی (کتاب درسی ، کتاب های کمک درسی ، ابزارهای آموزشی سمعی و بصری و ...) در آورده وسهم هر یک از مواد آموزشی را در زمینه آموزش های مربوطه (که در این جا آموزش محیط زیست است) مشخص و برای تهیه آن ها، مولفان کتاب ها و یا فراهم کنندگان ابزارهای آموزشی راتوجیه می کنند از آن جا که آموزش و پرورش یکی از مناسب ترین راه ها برای رسیدن به توسعه اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی می باشد ، این پژوهش به بررسی برنامه های درسی مقطع راهنمایی نظام رسمی با تاکید بر محورهای آموزش محیط زیست می پردازد. بنابر این آنچه مساله پژوهش حاضر را تشکیل می دهد این است که در کتب درسی مقطع راهنمایی تحصیلی به چه میزان به مفاهیم منتخب و مرتبط با حفاظت از محیط زیست مانند آلودگی محیط زیست ، آلودگی آب و هوا ، انواع آلاینده ها،عوامل بیماری زا، آلودگی خاک و .. توجه شده است .

آموزش محیط زیست, آموزش و پرورش, دانش آموز, برنامه های درسی