ساناز شوقی کلخوران - دانش آموخته کارشناسی ارشد زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
امیر قلاوند - دانشیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
سید علی محمد مدرس ثانوی - استاد گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس

به منظور بررسی خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان (Helianthus annuus L.) تحت تاثیر کود زیستی و گندم زمستانه به عنوان کود سبز در ترکیب با منبع تلفیقی نیتروژن (شیمیایی – دامی ) ، آزمایشی در سال زراعی ۱۳۸۷ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران اجرا گردید . این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلو ک های تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد. عامل اصلی ۷ سطح کود شامل : F_۱ (۱۰۰ درصد دامی ) ، F_۲ (۲۵ درصد شیمیایی و ۷۵ درصد دامی ) ، F_۳ (۵۰ درصد شیمیایی ۵۰ درصد دامی ) ، F_۴ (۷۵ در صد شیمیایی و ۲۵ در صد دامی ) ، F_۵ (۱۰۰ درصد شیمیایی) ، F_۶ (کود سبز و ۵۰ درصد شیمیایی و ۵۰ درصد دامی ) F_۷ ( کود سبز و ۲۵ درصد شیمیایی و ۷۵ در صد دامی ) و تیمار با باکتری های افزاینده رشد (ازتوباکتروآزوسپریلوم ) به عنوان عامل فرعی در ۲ سطح شامل : I_۱ (بذرهای تلقیح شده) و I_۰ (بذرهای تلقیح نشده) بود . نتایج به دست آمده نشان داد که عملکرد دانه ، بیولوژیک واجزای عملکرد به طور معنی داری در سیستم های تغذیه تلفیقی بیشتر از سایر سیستم های شیمیایی و آلی بود. تیمار F_۶ در بین تیمارهای سیستم تغذیه عملکرد دانه (۵/۲۰۳۴ کیلوگرم در هکتار ) ، وزن طبق (۰۶/۹۰ گرم )، قطر طبق (۴۰/۱۹ سانتی متر)، وزن هزاردانه (۹۹/۶۷ گرم ) و تعداد دانه در طبق (۵/۹۲۵ ) بیشتری را به خود اختصاص داد(F۶>F۳>F۴>F۷>F۲>F۵>F۱ تلقیح بذر ها با باکتری های افزاینده رشد موجب بهبود اجزای عملکرد، عملکرد دانه و بیولوژیک،درصد پروتئین وروغن وبهبود کیفیت روغن آفتابگردان در مقایسه با تیمار شاهد شد. با افزایش سهم کود دامی در سیستم های مختلف تغذیه وبا استفاده از کودزیستی باکتریایی ، میزان اسیدهای چرب به طور معنی داری کاهش و اسیدهای چرب غیر اشباع (اولئیک و لینولئیک) افزایش یافتند.

آفتابگردان, سیستم های تغذیه تلفیقی, کود زیستی, کود سبز, نیتروژن