امکان پذیری حذف نیتروژن توسط سیستم USBF و زمان ماند بهینه آن

در این تحقیق کارایی فرایند فیلتراسیون جریان رو به بالا با بستر لجن در حذف بیولوژیکی نیتروژن جهت تعیین زمان ماند بهینه بر اساس بیشترین راندمان حذف نیتروژن مورد ارزیابی قرار گرفت. فاضلاب مصنوعی شامل ترکیبات گلوکز و اوره به عنوان منبع کربن و نیتروژن و با نسبت COD/N درحدود ۱۰ با غلظت ۵۰ میلی گرم در لیتر نیتروژن بر اساس مجموع یون نیترات و نیتریت مورد استفاده قرار گرفت. تحقیق در دو فاز راه اندازی و بهره برداری انجام شد که در فاز بهره برداری برای تعیین زمان ماند هیدرولیکی بهینه بر اساس بیشترین راندمان حذف نیتروژن در خروجی سیستم ، جریان فاضلاب با دبی های ۸/۰، ۰/۱ ،۲/۱، ۴/۱، ۸/۱، ۰/۲ لیتر بر ساعت به سیستم اعمال گردید. با توجه به نتایج حاصل ، در ابتدا با افزایش دبی ، راندمان حذف نیتروژن افزایش می یافت، چنانچه میانگین درصد حذف نیتروژن پس از رسیدن سیستم به شرایط پایدار در دبی های ۸/۱، ۰/۱ و ۲/۱ به ترتیب ۴/۸۹ ، ۹۲ و ۱/۹۵ درصد تعیین گردید ولی در ادامه به افزایش دبی به ۴/۱، ۶/۱، ۸/۱ و ۰/۲ لیتر بر ساعت میانگین در صد نیتروژن حذف شده کاهش یافته و به ترتیب به مقادیر ۹۳، ۸۸، ۸۳ و ۸۰ درصد رسید. لذا ، زمان ماند بهینه برای پایلوت USBF مقدار ۴۰ ساعت در کل سیستم (معادل ۵ ساعت در زلالساز) با بستر لجن و جریان رو به بالا، تعیین گردید.