بررسی اثر سامانه اتوبوس تندرو بر انتشار گازهای گلخانه ای در شهر تهران

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 138

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SCJS-9-4_010

تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1400

Abstract:

یکی ازمسائل جهانی آلودگی هوا گرم شدن کره زمین ناشی از پدیده گلخانه ای است .گازهای گلخانه ای در اتمسفر مانع بازگشت اشعه های فروسرخ از سطح زمین به فضا می شوند، به همین علت سبب گرم شدن کره زمین می شوند. حمل ونقل ، منشا اصلی انتشار گازهای گلخانه ای محسوب می شود. این تحقیق باهدف تعیین میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از اجرای سامانه تندرو (BRT در تهران در مقایسه با اتوبوس های معمولی در سال ۱۳۸۹ انجام شده است. متدلوژی تحقیق بر اساس متد پیشنهادی IPCC و بهره گیری از فاکتورهای انتشار جهانی می باشد. همچنین با استفاده از آمار اخذ شده از شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران و سازمان حفاظت محیط زیست، میزان انتشارات هر مسافر ، انتشارات سامانه اجرا شده ، انتشارات خطوط پایه و میزان کاهش انتشار درا ثر استفاده از سامانه تندرو (BRT) در تهران در سال ۱۳۸۹ محاسبه شده است .نتایج محاسبات نشان می دهد که میزان انتشارات هر مسافر در سامانه تندرو (BRT) در سه خط یک و چهار و هفت به ترتیب برابر با ۹/۱۸۸ و ۱/۱۸۹ و ۷/۲۸۲ (gr/p) است . میزان کل انتشارات سامانه در همین خطوط به ترتیب برابر با ۱۰۱۰×۳/۳ و ۱۰۱۰×۳/۰ و ۱۰۱۰ ×۱/۳ (tCO۲e) است . انتشارات خطوط پایه یعنی در صورتی که مسافران سامانه بخواهند با اتوبوس های معمولی جابجا شوند برابر با ۱۰۱۰×۵/۷ و ۱۰۱۰×۴/۱ (tCO۲e) خواهد بود . میزان کاهش انتشار توسط سامانه در این خطوط برابر با ۱۰۱۰×۲/۴ و ۱۰۱۰×۱/۱ و ۱۰۱۰×۷/۱ (tCO۲e) است . نتایج تحقیق نشان می دهد که میانگین میزان کاهش انتشارات هر مسافر توسط سامانه تندرو (BRT در مقایسه با قبل از اجرای سامانه برابر با ۸/۲۹۹ گرم به ازای هر مسافر می باشد . همچنین میانگین کل میزان کاهش انتشارات در این رابطه معادل ۱۰۱۰×۳/۲ (tCO۲e) بوده است، لذا اتوبوس های سریع السیر (BRT نقل و انتقالات را سریع و راحت کرده و میزان انتشار گازهای گلفخانه ای را با بالا بردن کیفیت وسیله حمل و نقل مسافران در مقایسه با شرایط بدون سامانه کاهش داده و در مقایسه با سایر سیستم ها هم آلودگی کمتری دارد و مقرون به صرفه است.

Keywords:

Authors

سعید متصدی زرندی

دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دانشکده بهداشت، تهران، ایران

مریم علی پور

کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی

فرامرز معطر

استاد گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی