محسن عبداللهی - استادیار گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی
علی مشهدی - استادیار گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه قم
مسعود فریادی - دکترای حقوق عمومی ، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی

منابع آلاینده هوا را در یک تقسیم بندی اساسی به منابع ثابت و منابعمتحرک دستهبندی میکنند. کارخانهها و کارگاههای تولیدی در کنار منابعتجاری و خانگی مهمترین موارد منابع ثابت آلودگی هوا را تشکیل میدهند.منابع ثابت آلاینده هوا با آنکه نقش مهمی در میزان آلودگی هوا دارند اماتدوین مقررات لازم برای کنترل این منابع در نظامهای حقوقی حفاظت ازهوای پاک از جمله نظام حقوقی ایران کمتر مورد توجه واقع شده است.یکی از اصلیترین مسائل مورد بحث در زمینه کنترل منابع ثابت آلاینده،استانداردهای کنترل آلودگی ناشی از این منابع و نحوه ایجاد و اعمال آنهادر نظام حقوقی استانداردهای آلودگی هوا است. در این خصو ص،مهمترین سازوکار کنترل آلودگی هوا در این دسته منابع، استانداردسازیتاسیس و فعالیت این منابع است بدین نحو که فرایند تاسیس، فعالیت و تولیددر این دسته منابع باید مطابق با استانداردهای خاص آلودگی هوا صورتگیرد. بدین منظور با توجه به تعدد و گستردگی منابع ثا بت آلاینده وهنگفت بودن حجم آلایندگی این منابع، تصویب استانداردهای الزام آورجامع و دقیقی برای کنترل کلیه ابعاد آلودگی ناشی از این دسته منابع وهمچنین ارائه سازوکارهای تشویقی برای استفاده از فناوری های تولیدیپاک در این منابع ضرورت دارد.

واژههای کلیدی: آلودگی هوا, منابع ثابت, استانداردهای تاسیس, استانداردهای انتشار, کنترل رعایت استانداردها