تحلیل آماری روزهای یخبندان تهران طی دوره ۵۶ سالهبهمنظور آشکارسازی نوسانات آب و هوایی

چکیده طی دهههای اخیر اثرات محیطی و اقتصادی اجتماعی تغییر اقلیم و بررسی روند آن در داده های حدی مورد توجه اقلیم شناسان و علوم زیست محیطی بوده است. در این میان بررسی و مطالعات تغییرات دما و عوامل موثر بر آن در مقیاس جهانی حاکی از آن است که روند دمای کمینه، بیشینه و دمای متوسط در حال افزایش است. یکی دیگر از این متغیر ها تغییرات وقوع و فراوانی روزهای یخبندان است. هدف از این پژوهش بررسی روند تغییرات تعداد روزهای دوره یخبندان در تهران، به منظور آشکار سازی تغییر آب و هواست . به منظور شناخت رفتار خطی و غیر خطی عناصر اقلیمی، روند بلندمدت روزهای یخبندان طی یک دوره آماری ۵۷ ساله استخراج و پس از آماده سازی دادهها مدل های آماری متعدد برای پیشبینی سریهای زمانی مورد استفاده ،ARIMA قرار گرفت. مدل های به کار رفته شامل سری زمانی رگرسیون سریهای زمانی، و ضریب همبستگی است. نتایج نشان داد از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۷۵ روند تغییرات نامنظم است و از مدل خاصی پیروی نمیکند، ولی از سال ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۷ این روند با ضریب اطمینان بالا تعداد روزهای یخ بندان را کاهشی نشان م یدهد ، و میتوان گفت به دلیل افزایش گرمایش شهری و ایجاد جزیره گرمایی، وقوع آن روند کاهشی دارد.

Keywords:

تغییر آب و هوا , روزهای یخ بندان , مدل ه ای آماری , تهران