طراحی شبکه پیوسته فضای سبز شهری با استفاده از تئوری گراف (مطالعه موردی: منطقه یک تهران)

پیوستگی لکه های سبز شهری یکی از مهم ترین ویژگی های شبکهفضای سبز و از الزامات افزایش کارایی و مخصوص ا حفاظت ازتنوع زیستی است. بنابراین برنامهریزان و طراحان فضاهای سبز شهرینیاز به ابزاری برای تجزیه و تحلیل پیوستگی شبکه و بهینه سازی آندارند. با بهکارگیری اصول اکولوژی سیمایسرزمین و مفاهیم موجوددر تئوری گراف در کنار هم میتوان به شبیه سازی و تجزیه تحلیلشبکه فضای سبز پرداخت و طرح مناسبی برای توسعه فضای سبز درراستای بهبود پیوستگی، کارایی و حفظ تنوع زیستی ارائه کرد . باانتخاب منطقه یک شهر تهران به عنوان مطالعه موردی در این مقاله،ابتدا مسیرهای بالقوه برای اتصال مهم ترین لکه های سبز با استفاده ازتحلیل مسیر حداقل هزینه تعیین میشود. و سپس با تجزیه و تحلیلشبکه و استفاده از مفاهیم موجود در تئوری گراف و هم چنین مدلجاذبه طرح بهینهای برای توسعه فضای سبز منطقه یک تهران ارائهمی گردد. نتایج این تحقیق نشان دهنده کارایی بالای تحلیل شبکه درمدلسازی، تجزیه تحلیل و بهینهسازی شبکه فضای سبز شهری است.هم چنین در راستای پوشش نارساییهای موجود در برنامههای توسعهفضای سبز شهری، روش مناسبی برای افزایش پیوستگی شبکه فضایسبز شهری و در نتیجه بهبود کارایی فضای سبز ارائه شد.

Keywords:

فضای سبز , تنوع زیستی , تئوری گراف , اکولوژی سیمایسرزمین