ارزیابی ریسک واحد پلی کربنات پتروشیمی خوزستان با استفاده از روش‎های تلفیقی PHA و EFMEA

این تحقیق با هدف حذف، کاهش وکنترل ریسک‎های محیط‎زیستی موجود در واحد پلی کربنات و رزین اپوکسی شرکت پتروشیمی خوزستان با استفاده از روش‎های تجزیه تحلیل مقدماتی خطرو تجزیه تحلیل حالات شکست و اثرات آن برمحیط‎زیست به انجام رسید. پس از انجام محاسبات آماری در واحد پلی کربنات مشخص شد که آن دسته از جنبه‎های محیط‎زیستی که عدد اولویت آن‎ها بالاتر از ۱۲۵ است دارای سطح بالای ریسک هستند. بالاترین جنبه ریسک در این واحد مربوط به آزادشدن بخارات متیلن کلراید به علت هدایت off gas به سمت فلر در تاور می‎باشد که منجر به آلودگی هوا می‎باشد. هم‎چنین نتایج ارزیابی بدست آمده در واحد رزین اپوکسی نشان می دهد آن دسته از جنبه‎های محیط‎زیستی که عدد اولویت آنها بالاتر از ۱۸۴ است دارای سطح ریسک بالا هستند که بالاترین جنبه ریسک در این واحد مربوط به آزاد شدن بخارات کاستیک  به علت شکستگی شیشه سایت گلاس است که منجر به آلودگی هوا می‎شود. نتایج ارزیابی ثانویه جنبه‎های محیط‎زیستی و اختلاف تجزیه تحلیل مقدماتی خطرمحاسبه شده و سطوح ریسک به دست آمده برای فعالیت‎ها در این پتروشیمی نشان می دهد که به کارگیری روش های نوین در شناسایی وارزیابی ریسک و اعمال پاره‎ای از اقدامات اصلاحی و کنترلی می تواند تا حدود قابل ملاحظه‎ای از شدت بروز ریسک‎ها و به دنبال آن از خسارات و زیان وارد بر محیط‎زیست بکاهد. از جمله این اقدامات می‎توان به کنترل ذرات معلق توسط بهره‎بردار‎، استفاده از شیشه سایت گلاس استاندارد‎، چک از طریق نمونه آزمایشگاهی و مقایسه درصد با وضعیت نشانگر و غیره اشاره کرد.

Keywords:

ارزیابی ریسک , جنبه زیست‎محیطی , عدد اولویت ریسک , تجزیه تحلیل مقدماتی خطر