محمدرضا پورمحمدی - استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز
شهریور روستایی - دانشگاه تبریز
احمد اسدی - دانشگاه بزرگمهر قائنات

    به دلایل گوناگون تامین سرزندگی در مراکز شهری و بویژه در بافت­های فرسوده به یکی از دغدغه­های اصلی نظام­های مدیریت شهری به ویژه در کشورهای توسعه یافته تبدیل گردیده است. بدون تردید یکی از عوامل موثر بر توسعه میان­افزا و ترغیب شهروندان به مسکن­گزینی در بافت­های فرسوده و مرکزی شهر خلق سرزندگی در آن­ها می­باشد. لذا هدف این مطالعه بررسی سرزندگی در بافت فرسوده شهر زنجان و ارتباط آن با مسکن­گزینی می­باشد. پژوهش با روش پیمایشی انجام گرفته و اطلاعات مورد نظر به صورت مشاهده، تهیه نقشه­های ضروری و تکمیل پرسشنامه جمع­آوری شده و برای تحلیل آنها از نرم­افزار SPSS استفاده شده است. حجم نمونه ۳۶۵ خانوار می­باشد که از جامعه آماری ۷۱۶۰ خانواری بافت فرسوده شهر زنجان انتخاب شده است. سوالات پژوهش عبارتند از: ۱- آیا در بافت فرسوده زنجان سرزندگی در سطح قابل قبولی می­باشد؟ ۲- آیا شهروندان تمایلی جهت مسکن­گزینی در بافت فرسوده دارند؟ ۳- آیا بین تمایل شهروندان به مسکن­گزینی و سرزندگی در بافت­های فرسوده رابطه وجود دارد؟ یافته­های پژوهش نشان می­دهد سرزندگی و مسکن­گزینی هر دو در سطح متوسط و قابل قبول بوده و بین مسکن­گزینی و سرزندگی رابطه مثبت و معنی­داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می­دهد که متغیر سرزندگی ۲۵ درصد واریانس مسکن­گزینی را تبیین کرده است. بنابراین هرچه در یک محله سرزندگی در سطح بالایی باشد مسکن­پذیری آن محله را تقویت می­کند. لذا با ارتقاء سرزندگی  می­توان به ظرفیت­پذیری بافت­های فرسوده امیدوار بود.  

سرزندگی, بافت فرسوده, انتخاب نواحی مسکونی, شهر زنجان