محمدرضا خدابخش - دکتری روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان،مشهد،ایران
فریبا کیانی - دکتری روان شناسی،کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام،ایلام،ایران
ابراهیم نوری تیرتاشی - کارشناس ارشد مشاوره، دانشگاه علامه طباطبایی،تهران،ایران
حامد خستو هشجین - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه علامه طباطبایی

هدف: صمیمیت به عنوان یک نیاز روانشناختی اولیه در نظر گرفته میشود که به طور گسترده در روانشناسی بالینی و اجتماعی مورد مطالعه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روایت درمانی بر افزایش صمیمیت زوجین و ابعاد آن انجام گرفت. روش: در این مداخله نیمه آزمایشی که با استفاده از دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد، ۲۰ زوج که به دلیل مشکلات زناشویی به مرکز مشاوره سازمان بهزیستی شهر بهشهر مراجعه کرده بودند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. با کمک پرسشنامه صمیمیت زوجین، ابتدا میزان صمیمیت زوجین قبل از مداخله بر روی هر دو گروه آزمایش و کنترل اندازه گیری شد (پیش آزمون) و بعد از مداخله بر روی گروه آزمایش در طی ۸ جلسه، پرسشنامه مجددا بر روی هر دو گروه اجرا شد (پس آزمون). داده ها با کمک آماره های توصیفی و روش کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، روایت درمانی صمیمیت زوجین و سه بعد آن به نام صمیمیت عاطفی، ارتباطی و کلی را در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش داد (۰۱/۰P<). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، بررسی تاثیر روایت درمانی بر صمیمیت زوجین، میتواند تلویحات ارزشمندی را در مورد بهداشت روانی زوجین فراهم کند. نتایج و پیامدهای پژوهش در این مقاله تشریح و تبیین خواهند شد.

روایت درمانی, صمیمیت, ابعاد صمیمیت, زوجین