مختار عارفی - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمانشاه
فرشاد محسن زاده - گروه مشاوره، دانشگاه خوارزمی، تهران

هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر پیش بینی رضایت زناشویی از روی دو عامل(صمیمیت جنسی و ارتباط) بود و بر ماهیت رابطه ی متعامل این دو متغیر در این پیش بینی تاکید داشت و بدین منظور از فنون معادلات ساختاری بهره جست.        روش: در این مطالعه هم بستگی، نمونه ی پژوهش ۲۶۶ نفر(۱۲۵ مرد،۱۴۱ زن) والدین دانش آموزان مدارس ابتدایی و راهنمایی شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۰ بودند، که به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. در این مطالعه از مقیاس سازگاری زناشویی(اسپاینر،۱۹۷۶) و پرسش نامه ی انریچ (اولسن و همکاران، ۱۹۸۷) استفاده شد.        یافته ها: مدل معادلات ساختاری نشان داد هر دو عامل ارتباط و صمیمیت جنسی  به طور مستقیم و معناداری بر رضایت زناشویی اثر می گذارند. نتایج نشان داد عامل ارتباط با میانجیگری صمیمت جنسی به طور غیرمستقیم به طور معناداری با رضایت زناشویی رابطه داشت.        نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد مهارت های ارتباطی زوجین به طور مسقیم می تواند سبب خشنودی و رضایت زناشویی آنها شود، اما بخشی از اثرگذاری آن از طریق صمیمیت جنسی توجیه می شود. مشاوران خانواده می توانند آموزش مهارت های ارتباطی و صمیمت جنسی را آماج مداخلات درمانی خویش قرار دهند.

رضایت زناشویی, صمیمت جنسی, ارتباط