مصطفی قادری - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه کردستان
فریبا بهرامی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی

هدف: این پژوهش به مطالعه ی رابطه ی بازی های ویدئویی و رایانه ای با متغیرهای درون خانوادگی و تحصیلی در بین نوجوانان دبیرستانی می پردازد.        روش:  با استفاده از روش هم بستگی و روش نمونه-گیری هدفمند تعداد ۱۸۸ نفر دختر و پسر دانش آموز بر حسب اظهارات مربیان و ناظم مدرسه(مقیاس محقق ساخته سطح خشونت در مدارس)، ( مقیاس  ۱ تا ۸ ساعت استفاده ار بازی های رایانه ای خشن) در میان ۵ دبیرستان انتخاب شدند. در این تحقیق اندازه گیری خشونت از طریق خودگزارش دهی دانش آموز و سوابق مدرسه-ای انجام گرفته است. روایی صوری و محتوایی توسط متخصصان و پایایی هر سه بخش پرسش نامه از طریق آلفای کرانباخ به ترتیب ۹۲/، ۸۸/ و ۸۵/ و پایایی کل ۸۹/ محاسبه گردید.       یافته ها: یافته-های تحقیق نشان داد پسران بیشتر از دختران درگیر بازی های رایانه ی خشن هستند و محتمل است انجام این بازی-ها مقدار بیشتری خشونت را توسط پسران در خانه یا مدرسه تولید کند. از نتابج این تحقیق دریافتیم که بین متغیرهای خشونت خانوادگی و خشونت در مدرسه رابطه وجود دارد. نظارت والدین بر انتخاب بازی نوجوانان و میزان بازی کردن آن ها می تواند نقش تعدیل کننده روی اثرات مخرب بازی های ویدیویی در مدارس بازی کند. دانش آموزانی که  بازی های رایانهای خشن انجام می دهند احتمال دارد با  افت نمرات در مدرسه مواجه شوند. سرانجام میان متغیرهای پیش بین خانوادگی بیانگر خشونت(مدت بازی در منزل، دعواهای خانوادگی به ویژه دعوای والدین ) و بازی های خشن ویدئوی- رایانه ای رابطه وجود دارد.       نتیجهگیری: سطح خشونت (کتک کاری، خشونت لفظی و قهر) در بین خانواده نوجوانانی که از بازی های رایانه ای خشن استفاده می کنند در بسیاری از موارد بر اساس متغیرهای درون خانوادگی مانند تعداد فرزندان، شغل والدین، گذراندن وقت کافی با فرزندان و نوع رابطه ی والدین متغیر است. 

بازی ویدئویی, رایانه, خشونت, خانواده, نوجوان