تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت و سازگاری زناشویی زنان متاهل، روستاهای شهرستان فارسان

هدف: هدف این پژوهش بررسی میزان تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت و سازگاری زناشویی زنان متاهل،روستاییشهرستان فارسان بود.        روش: این پژوهش،  نیمه تجربی بوده. و جامعه ی آماری آن، زنان مراجعه کننده به امور بانوان شهرستان فارسان در شهریور و مهر ماه سال  ۱۳۹۰بودند. نمونه ی پژوهش شامل ۶۰ زن متاهل بود که به روش داوطلب با جای گزینی تصادفی انتخاب شدند و در دوگروه آزمایش و کنترل جای گزین شدند. گروه آزمایش، به مدت ۹ جلسه هر هفته یک جلسه، تحت آموزش مهارتهای زندگی قرار گرفتند و بر روی گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. فرضیه ی پژوهش این بود که آموزش مهارت های زندگی رضایت و سازگاری زناشویی زنان روستاهای شهرستان فارسان را افزایش میدهد.  ابزار اندازهگیری در این پژوهش، پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ (فرم کوتاه) و سازگاری زناشویی لاک- و الاس بود.        یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه پس از اجرای آموزش مهارتهای زندگی از لحاظ رضایت و سازگاری زوجین تفاوت معنی داری وجود داشت(۰۰۱/۰ P<). و میزان رضایت و سازگاری زناشویی گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود.        نتیجه گیری: آموزش مهارتهای زندگی بر افزایش سازگاری و رضایت زوجین روستایی موثر بود

Keywords:

آموزشمهارتهایزندگی , رضایت زناشویی , سازگاری زناشویی