بررسی خواص فیزیکوشیمیایی نانوالیاف الکتروریسی شده هیبریدی پلی کاپرولاکتون/ژلاتین جهت مهندسی بافت

مهندسی بافت بطور عام به معنی توسعه و تغییر در زمینه رشد آزمایشگاهی مولکولها و سلولها در بافت یا عضو، برای جایگزینی یا ترمیم قسمت آسیب دیده بدن است. این مطالعه با هدف داربستی مناسب جهت مهندسی بافت انجام گرفته است. در مطالعه حاضر ، مهندسی بافت داربست نانو الیاف هیبریدی متشکل از پلی کاپرولاکتون و ژلاتین با پنج درصد متفاوت با استفاده از روش الکتروریسی ساخته شد. مورفولوژی و زیست تخریب پذیری داربست و مورفولوژی سلول روی داربست با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت طیف سنجی مادون قرمز (FT-IR) برخی از تعامل بین PCL و ژلاتین را نشان داد. آبدوستی داربست نیز با اندازه گیری زاویه تماس و تخلخل داربست با استفاده از پردازش تصویر مورد بررسی قرار گرفت اثر سمیت سلولی داربست بر روی سلولهای فیبروبلاست انسانی با استفاده از روش MTT و رشد و تکثیر سلول روی داربست با رنگ آمیزی هاتوکسیلین-ائوزین بررسی شد نتایج مطلوب آزمایشات نشان داد که داربست ساخته شده از ترکیب پلیمر طبیعی (ژلاتین) و پلیمر مصنوعی (PCL) کاندیدای مناسبی برای مهندسی بافت می باشد.

Keywords:

سلول فیبروبلاست انسانی , نانوالیاف , خواص فیزیکوشیمیایی , مهندسی بافت