پریا اردلانی - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران
مریم یوسف زاده - دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران

محصول فرآیند الکتروریسی بهطور معمول لایه ای نانولیفی است که دارای خواص استحکامی مشخصی تابع نوع ماده، مورفولوژی و ساختار آن است. ویژگیهای مکانیکی نانوالیاف از جمله میزان استحکام کششی با توجه به کاربرد نهایی بسیار حائز اهمیت است. در این پژوهش جهت افزایش خواص کششی لایه، پس از تولید لایه نانولیفی از پلیمر پلی اکریلونیتریل (PAN)، روشهای غوطه وری در سامانه حلالی DMF، لایه نشانی دورانی و الکتروپاشی پلی ونیل استات (PVAc) بر روی لایه برای ایجاد اتصالات بین نانولیفی انجام شد و خواص استحکام کششی آنها مورد بررسی قرار گرفت. در نمونه ۵ ثانیه غوطه ور شده در سامانه حلالی DMF، نمونه لایه نشانی دورانی خشک شده در آون و نمونه الکتروپاشی فیوز شده به ترتیب استحکام تا حد پارگی ۱۷۶%، ۸۶% و ۸۸% افزایش یافت. کمترین کاهش کرنش مربوط به نمونه های الکتروپاشی (۱%) و بیشترین افزایش مدول مربوط به نمونه ۵ ثانیه غوطهوری در سامانه حلالی DMF بود .(%۱۶۱)

الکتروریسی، نانوالیاف، خواص مکانیکی، اتصالات بین نانولیفی