رضا ایلخاص زاده - دانشکده مهندسی پلیمر،واحد ماهشهر، دانشگاه آزاد اسلامی ماهشهر، ای
محمدرضا صائب - دانشکده مهندسی پلیمر،واحد ماهشهر، دانشگاه آزاد اسلامی ماهشهر، ای
حسینعلی خنکدار - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران.
محمد وطن خواه - دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران.

پلیمریزاسیون امولسیونی الاستومر استایرن- بوتادین به دو روش سرد و گرم تقسیم می شود. این دو روش شباهت های بسیاری دارند و اختلاف در دمای پلیمریزاسیون از تفاوتهای اصلی آنها است. عوامل سینتیکی تأثیر بسزایی بر اندازه ذرات لاتکس پلیمری دارد، از طرفی افزایش توزیع اندازه ذرات مشکلات فراوانی را در مرحله انعقاد در پایان فرآیند به وجود می آورد. مواد فعال سطح در ابتدا یا در زمان انجام واکنش به سامانه اضافه شوند، ومعمولاً وظیفه تولید مایسل را بر عهده دارند. این مواد به نامهای مختلفی شناخته می شوند که معمولترین آنها شامل امولسیفایر، مواد فعال سطحی و صابون می باشند. بسیار مهم است بدانیم در عمل این مواد ممکن است کاربردهای دیگری غیر از ایجاد مایسل نیز داشته باشند، کمک به پایدار کردن مونومر غیر محلول یا کم محلول در فاز محلول، پایدار کردن ذرات لاتکس در حال رشد و همچنین پایدار کردن ذرات نهایی لاتکس، از مهم ترین ویژگیهای این ترکیبات است. تغییر نوع مواد فعال سطح می تواند اثر فراوانی بر سرعت پلیمریزاسیون بگذارد

پلیمریزاسیون امولسیونی- مواد فعال سطح- مایسل - اندازه ذرات - لاتکس