غیاث الدین (سیامک) قیاسی سررکی - استادیار جامعه المصطفی
احسان سامانی - استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان

احوال شخصیه، مجموعهای از صفات و وضعیت موجود در شخص است که او را از سایرین متمایز و موقعیتحقوقی او را در جامعه مشخص میکند. میان احوال شخصیه و دین رابطه نزدیکی وجود دارد؛ به گونه ای که تا اواخرقرن نوزدهم، صرفا حقوق اسلام بر کشورهای اسلامی حاکم بوده است. چنانکه کشورهای اسلامی در تقنین قوانین ومقررات ناظر بر حقوق احوال شخصیه و پایبندی آنها به شریعت اسلامی در قانونگذاری مرتبط با گستره احوالشخصیه، به چند دسته قابل تقسیم اند. مسئله تحقیق حاضر این است که امکان تدوین قانون احوال شخصیه فرامذهبیبه چه صورتی و با چه سازوکاری قابل انجام و چه آثاری در پی دارد؟ این پژوهش، با تحلیل حقوقی نظام های احوالشخصیه کشورهای اسلامی، در ضمن روش توصیفی-تحلیلی، نشان میدهد که هرچند در کشورهای اسلامی، مذاهبفقهی تاثیرگذار در شکل دهی حقوق خانواده یکسان نیستند، اما به سبب عواملی ازجمله ارتباط وثیق مسائل این بخشاز حقوق با آموزه های دینی و باورهای اعتقادی و اخلاقی، اصول کلی حاکم بر حقوق خانواده در این کشورها همساناند، بر این اساس امکان تدوین قانون احوال شخصیه فرامذهبی مطلوب و دست یافتنی است.

احوال شخصیه، حقوق اسلام، نظام حقوقی کشورهای اسلامی، همگرایی