مهسا پهلوان روی - کارشناس ارشد علوم تربیتی، گرایش مدیریت و برنامه ریزی آموزشی

خداوند آدمی را با سرشتی پاک خلق کرده وازروح الهی خویش در او دمیده است آدمی با زیستن در دنیا و پیروی ازوسوسه های نفسانی به تدریج از این فطرت دور می شود و محیط و تربیت ناسالم نیز به این دوری دامن می زند.می توان گفت که دوران کودکی نزدیک ترین دوره انسان به سرشت پاک است. اهمیت این دوره و میزان اثرگذاریفراوان آن در دوره های بعدی بر اهمیت نحوه تربیت دینی و آشنایی با چالش ها و نیازمندی های تربیت دینی در ایندوران می افزاید.بنابراین با توجه به اهمیت فراوان دوران کودکی به عنوان نزدیک ترین دوره زندگی انسان به فطرت، سستی از پرداختنبه تربیت دینی و اقدام های نادرست در این زمینه چالش بزرگی در مسیر تربیت دینی در سراسر زندگی انسان شمردهمی شود. این اهمیت فراوان تربیت دینی کودک ایجاب می کند که در راستای ارائه راهکارها و تامین نیازمندی ها بیشاز هر اقدامی وضعیت موجود را آسیب شناسی کرده و چالش ها را بررسی نمود. شناخت آسیب های پیش روی تربیتدینی کودکان و بررسی منشا پیدایش این آسیب ها کمک می کند تا در جهت رفع آنها کار مفیدتری انجام داده و ازبرخورد سطحی با آنها پرهیز کرد (شمشیری و نوروزی، ۱۳۹۰: ص ۵۲).