محمدرضا پیری - دانش آموخته حوزه علمیه قم و دکتری مدرسی معارف اسلامی، گرایش مبانی نظری اسلام، دانشگاه قم. قائم مقام موسسه فتوح اندیشه
زهراسعادت کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مطالعات زنان، گرایش حقوق زن، دانشگاه ادیان و مذاهب اسلامی

زنان بسان مردان می توانند در عرصه های گوناگونی در خارج از منزل فعالیت نمایند؛ ولی چه بسا این فعالیت بانوان، باوظایف خانه داری آنان در تزاحم قرار گیرد؛ در این صورت برای رفع چنین تزاحمی، فقها و حقوقدانان، با معیاریبه نام «مصلحت» تلاش نمودهاند، اینگونه از تزاحمها را برطرف نمایند، اما «مصلت» به خاطر ابهام در گستره خود و فقدان ضابطه مندی اش، نتوانسته است ملاک هایی ارائه دهد که قانونگذار و عرف، برپایه آن ملاک ها، مواجهه روشمندی در رفع چنین تزاحم هایی داشته باشند؛ ازاین روی نگارنده با روش توصیفی- تحلیلی، «مصلحت» را ضابطه مند نموده است و با تکیه به مصحلت و مراتب آن، معیارهایی برای تشخیص وظایف زنان در اینگونه تزاحم هاارائه می دهد. قاعده های همچون حفظ نظام، لاضرر و نفی عسر و حرج از مهمترین مراتب مصلحت شمرده شده است.این پژوهش در فرآیند ضابطه مندسازی «مصلحت»، تزاحم میان دو ضروری در مساله اشتغال زنان و خانه داری را تبیین کرده و سپس در نهایت شرائط اشتغال زنان را تبیین نموده است.

مصلحت، تزاحم، اشتغال بانوان، خانه داری و اهم و مهم