سحر حقانی - کارشناسی ارشد علوم و مهندسی صنایع غذایی دانشگاه ازاد اسلامی واحد اسلامی آشتیان
شیوا قارونی - کارشناسی ارشد علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشگاه غیرانتفاعی آفاق ارومیه

امروزه به علت افزایش استفاده از پلاستیک ها در بسته بندی مواد غدایی ومشکلات ناشی از عدم زیست تخریب پذیری آنها، استفاده از پلیمرهای طبیعی در بسته بندی مواد غذایی افزایش یافته است. فیلم ها و پوشش های خوراکی مانعی در برابر انتقال رطوبت، آروما، اکسیژن، طعم و روغن بوده و باعث افزایش کیفیت و ماندگاری غذاها می شوند. این فیلم ها می توانند عامل ترکیبات فعالی از قبیل آنتی اکسیدان و ضدمیکروبی ها باشند. اسانس های گیاهی به دلیل ویژگی های ضداکسایشی، طعم دهندگی و زیستی در میان پرمصرف ترین مواد افزودنی می باشند و به اشکال مختلف از جمله افزودن به فیلم های زیست تخریب پذیر به منظور بهبود خواص و ماندگاری مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند. افزودن این بهبود دهنده ا اثراتی متفاوتی بر روی خواص فیزیکی و مکانیکی فیلم ها از جمله نفوذپذیری به بخار آب، جذب رطوبت، انحلال پذیری در آب و مقاومت به کشش دارند.

اسانس، فیلم زیست تخریب پذیر، خواص فیزیکی، خواص مکانیکی