شناسایی منابع رشد بخش کشاورزی در ایران (با تاکید بر رشد بین بخشی)

به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، بخش کشاورزی موتور رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه است و با توجه به ارتباط پیشین و پسین بخش کشاورزی با سایر بخش های اقتصادی، اگر موانع توسعه بخش کشاورزی رفع شود، می تواند رشد اقتصادی در سایر بخش ها را به همراه داشته باشد. با توجه به این موضوع، مسئله اصلی پژوهش حاضر شناسایی منابع رشد بخش کشاورزی در ایران با تاکید بر رشد بین بخشی است . دوره زمان پژوهش، سال های ۱۳۵۳-۱۳۹۴ می باشد و به منظور برآورد مدل از روش حداقل مربعات تعمیم یافته استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که صادرات بخش کشاورزی، اشتغال بخش کشاورزی، سرمایه بخش کشاورزی و رشد بخش صنعت تاثیر مثبت و معنی داری بر رشد بخش کشاورزی دارد. به عبارت ، نتایج گویای این است که رشد بخش صنعت تضادی با رشد بخش کشاورزی ندارد و رشد هم مان این دو بخش امکان پذیر است. بنابراین، تمرکز برنامه ریزی ها و سیاست گذاری ها بر رشد بخش صنعت، می تواند رشد بخش کشاورزی را به دنبال داشته باشد . همچنین، پیشنهاد می شود که در برنامه ریزی ها و سیاست گذاری ها بیشتر از گذشته به صادرات محصولات کشاورزی توجه شود و با اشتغال زایی و سرمایه گذاری در بخش کشاورزی، مسیر رشد بخش کشاورزی هموار گردد. در این خصوص، با توجه به بازده نزولی ناشی از افزایش بکارگیری عوامل تولید، می بایست به افزایش بهره وری عوامل تولید نیز توجه شود.

Keywords:

بخش کشاورزی , بخش صنعت , رشد بین بخشی