میثم کمیجانی - دانشجوی دکتری علوم و مهندسی صنایع غذایی دانشگاه تهران

کورکومین یک ماده زیست فعال جدا شده از زردچوبه است که در طول تاریخ به عنوان چاشنی، رنگ دهنده و داروی گیاهی در غذا استفاده می شده است. اخیرا، مطالعات بسیار زیادی بر روی مزایای کورکومین بر روی سلامتی انسان انجام گرفته است و به عنوان یک ماده مغذی در حوزه دارویی و مکمل های غذایی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در تحقیقات مختلف بر فعالیت های آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد میکروبی و ضد سرطانی کورکومین تاکید شده است. کورکومین به عنوان یک ماده افزودنی مجاز شناخته شده است که اغلب دزهای مصرف بالای آن هم به ندرت باعث مسمومیت شده است. با وجود فواید فراوان کورکومین، چالش هایی نظیر حلالیت کم در محیط های آبی (به ویژه در شرایط اسیدی و خنثی)، عدم پایداری شیمیایی (به خصوص درشرایط قلیایی)، متابولیسم سریع توسط آنزیم ها در بدن و زیست فراهمی محدود را دارد. در نتیجه، فقط بخش کوچکی از کورکومین مصرف شده در بدن جذب می شود. با استفاده از فرآیندهای پوشش دهی که سبب به دام انداختن کورکومین درون ذرات کوچک می شود، میتوان تا حدی بر این چالش ها غلبه کرد. برخی از متداول ترین تکنیک ها برای این منظور استفاده از میسل ها، لیپوزوم ها، امولسیون ها، ذرات جامد لیپیدی و ذرات بیوپلیمری هستند. هر یک از این فناوری ها دارای مزایا و محدودیت هایی هستند که انتخاب مناسب ترین آنها مهم است.

کورکومین، درون پوشانی، تکنیک های درون پوشانی، زیست فراهمی