تولید فضاهای همگانی معاشرت پذیر در محله؛ بافت میانی شهر تهران

اهمیت فضاهای معاشرت پذیر تولیدشده از سوی مردم در برابر فضاهای از پیش طراحی و برنامه ریزی شده، نظیر پارک ها و کافه ها، در عرضه فرصت های جدید معاشرت و پاسخ دهی به مجموعه متنوعی از نیازهای مردم آشکار می شود. در این پژوهش کیفی، با استفاده از روش های مردم نگارانه، فضاهای معاشرت پذیر همگانی شناسایی و با نزدیکی بیشتر دانش جامعه شناسی شهری و طراحی شهری به توصیف کاراکترهای فیزیکی محیط مصنوع و حالات اجتماعی تسهیل کننده تعاملات اجتماعی در بستر زندگی روزمره مردم پرداخته شده است. با عنوان نمونه موردی پژوهش، خیابان اصلی محله گیشا، جایی که زندگی روزمره ساکنین با آن پیوند دارد، با قابلیت بستری برای گروه وسیعی از حالات و رفتارهای اجتماعی، مطالعه شده است. داده های پژوهش ابتدا با تکیه بر دستاورد های مشاهده مستقیم، نقشه های رفتاری، مشاهده مشارکتی، و سپس با مصاحبه های عمیق گروهی شامل چهار گروه پنج نفره و ده مصاحبه فردی گردآوری شده است. تحلیل های توصیفی از دستاوردهای این پژوهش، از شکل گیری فضاهای معاشرت پذیر در لبه ها، آستانه ها، و تجهیزات شهری در خیابان محله خبر می دهد و با عرضه ۵ مضمون اصلی، شامل در مرکز محله بودن، جستجو در محیط، راهبرد خلاقانه، تعلیق هنجاری، و لذت تعامل با دیگران، نحوه تولید این فضاها برای کشف و مناسب سازی از سوی مردم تفسیر می شود.

Keywords:

معاشرت پذیری , تولید فضا , مردمنگاری , تعاملاجتماعی , محله گیشا , بافت میانی