زهره فنی - استادیار دانشکده علوم زمین دانشگاه شهیدبهشتی
مهدی نورمحمدی - دانشجوی دکتری جغرافیای برنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت مدرس

به منظور مشارکت شهروندان درامر برنامه ریزی و مدیریت شهری نهاد شورای اسلامی شهر در سال ۱۳۷۷تشکیل شدو شروع به کار کرد. با تشکیل این نهاد تشکیلات جدیدی با ماهیتی دمکراتیک وارد نظام مدیریت شهری شد که می تواند زمینه مشارکت شهروندان را مهیا کند. از این رو، کارآمدی نهاد دمکراتیک شورا و با استفاده از نظریه حکمروایی خوب ، عملکرد شورای شهر ، مطالعه شده است. در این مطالعه مولفه های « مشارکت ، شفافیت و اطلاع رسانی ، پاسخگویی ، قانون مداری واثر بخشی » از دید شهروندان بررسی شد. ۹۸ نفر از شهروندان در نمونه آماری از جامعه سلطانیه و ۱۵ نفر اعضای شورای شهر طی سه دوره فعالیت انتخاب شدند. روش این تحقیق با تحویل دو نوع پرسشنامه به شهروندان و مسئولان و نیز تحلیل کمی و محتوایی مصوبات شورای شهر طی سه دوره فعالیت است . تحلیل داده های مطالعه نشان می دهد که محدودیت اختیارات ، کمبود منابع مالی ، ابهام در ارتباط شورا با ارگان های دولتی محلی (به ویژه سازمان میراث فرهنگی ) عوامل بیرونی و فقدان دانش توسعه شهری و دید راهبردی اعضای شورا عوامل درونی ای هستند که منجر به ناکارآمدی شوراها شده است. هر چند مدت زمان زیادی از عمر شورا در ایران نمی گذرد و این نهاد برای نهادینه شدن نیاز به زمان دارد، باید توجه داشت تجربه اندوزی با این اختیارات محدود و تصمیم گیری بدون تمرکز زدایی واقعی ، نتیجه ای جز سلب اعتماد روزافزون مردم نسبت به شورای شهر در پی نخواهد داشت .

شورای اسلامی شهر, مدیریت شهری, حکومت محلی, حکمروایی خوب, کارآمدی