گونه های غیر بومی تالاب های آلماگل، آجی گل و آلاگل (استان گلستان )؛ اشاراتی برای برنامه های حفاظتی و مدیریتی تالاب ها

جهت بررسی ترکیب گونه ای ماهیان تالابهای بین المللی استان گلستان که یک سری از دریاچه های تقریبا ایزوله آب شیرین میباشند، از شهریور ۱۳۷۹ تا مرداد ۱۳۸۱مطالعه انجام شد. نتایج نشان داد که گونه های غیر بومی در تالابها غالب میباشند. از ۱۰ گونه نمونه برداری شده ، چهار گونه شامل تیزه کولی(Hemiculter leucisculus) ، کاراس (Carassius auratus)، آمورچه(Pseudorasbora parva) و گامبوزیا (Gambusia)غیر بومی بودند. تالابهای آلما گل و آلاگل به ترتیب در برگیرنده ۸۰. ۸۹% و ۵۷. ۷۹% از کل فراوانی ماهیان) گونه های غیر بومی بوده که نشان دهنده کاهش گونه های ماهیان بومی میباشد. فراوان ترین گونه های غیربومی شامل H . leucisculus درآلما گل (۵۸%)C.auratus در آلاگل (۶. ۷۷%) و H. leucisculusدر آجی گل (۸۲. ۱۶%) بودهمانند فراوانی عددی ، دو گونه غیر بومی Hemiculter leusisculus و Carassius auratus بیشترین بیومس را به ترتیب در تالابهای آلماگل و آلاگل داشتند. این وضعیت اهمیت حفاظت و نگهداری را بیشتر نشان میدهد . بنابر این اگر تاکید بیشتر بر حفاظت ماهیان بومی بدون در نظر گرفتن ارزشهای اقتصادی انجام نپذیرد این گونه ها با کاهش مداوم مواجه شده و یا حتی ممکن است بطور کامل از بین بروند.

Keywords:

ماهیان غیر بومی , حفاظت , تالاب , ایران