خدیجه مرادی - گروه کشاورزی و توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی کرمانشاه
کیومرث زرافشانی - گروه کشاورزی و توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی کرمانشاه

فقر یکی از مشکلات دیرینه کشورهای در حال توسعه به ویژه در مناطق روستایی به شمار میرود. فقرای روستایی جهت تامین معاش خود به منابع طبیعی وابستهاند. بنابراین فعالیتهای آنان اثرات معنیداری بر این منابع خواهد داشت. در اکثر کشورهای در حال توسعهاز جملهایران،عمدتا منابع زیست محیطی به عنوان یک نهاده در واحدهای تولیدی معیشتی و یا کوچک مقیاس محسوب میشود. در بین تکنولوژیهای کوچک مقیاس روستایی، بیوگاز یکی از جایگزینهای مناسبی است که با بکارگیری آن میتوان منابع زیست محیطی را حفظ نمود و از جنگلزدایی، تخریب اراضی و بیابانزایی جلوگیری کرد. هدف از این مطالعه کیفی، معرفی تکنولوژی بیوگاز به یکی از خانوارهای فقیر در روستای قزل واقع در شرق شهرستان کرمانشاه است. به منظور جمعآوری اطلاعات از تکنیک گروههای مترکزمتشکل از ۲۰ خانوارروستایی استفاده شد کهاز میان آنها یک خانوار به صورت هدفمند جهت اجرای طرح انتخاب گردید. در این پژوهش از به منظور طراحی واحد بیوگاز از روش چهار مرحلهای اقدام پژوهی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که خانوار مذکور از این واحد به عنوان یک تکنولوژی مفید و قابل اجرا جهت پخت و پز خود استفاده کردند. لذا توصیه میشود که سیاستگذاران بخش کشاورزی این تکنولوژی رادر سطحگستردهتری درروستاهای مشابه به کار گیرند.

منابع زیست محیطی, تکنولوژی کوچک مقیاس روستایی, اقدام پژوهی, واحد بیوگاز