زیست سنجی بذر و آنزیم ACCase به منظور مطالعه مقاومت فالاریس (Phalaris minor) به بازدارنده های آریلوکسی فنوکسی پروپیونات(APP)

طی سالهای ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵، تعداد ۱۴ و ۷ توده فالاریس در مزارع گندم استانهای فارس و گلستان شناسایی شدند که بترتیب به علف کشهای فنوکساپروپ- پی اتیل و دایکلرفوپ متیل مقاومت نشان می دادند. به منظور مطالعه مقاومت توده های مذکور به علف کشهای یاد شده، آزمون زیست سنجی بر روی آنها در آزمایشگاه علف های هرز دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. آزمون پتری دیش نشان داد که توده های فالاریس مقاوم دارای درجات مقاومت مختلفی به علف کشهای مورد آزمایش بودند با استفاده از پارامترهای برآورد شده از منحنی های غلظت- پاسخ، غلظت تفکیک کننده به میزان ۰۴/۸ و ۰۵/۱ قسمت در میلیون بترتیب برای علف کشهای دایکلوفوپ متیل و فنوکساپروپ- پی اتیل تعیین شد. سپس مطالعه ای برای بررسی مبنای بیوشیمایی مقاومت توده های مقاوم به بازدارنده های آنزیم ACCase ، در آزمایشگاه بیوشیمی دانشگاه کورودوبای اسپانیا انجام شد. آزمون زیست سنجی بیانگر وجود آنزیم استیل کوآنزیم آ مقاوم در توده های MR۴-۱ , AR-۱ و SR۳-۱ بود.آنزیم ACCase استخراج شده از اندامهای هوایی این توده ها در مقایسه با توده حساس از مقاومت بالایی به هر دو علف کش برخوردار بود. با توجه به نتایج حاصل ، احتمالا مکانیسم مقاومت به بازدارنده های APP در سه توده بسیار مقاوم MR۴-۱ , AR-۱ و SR۳-۱ به دلیل وجود آنزیم ACCase تغییر یافته در آنها می باشد. در مورد بقیه توده های مقاوم مورد مطالعه ، احتمالا سایر مکانیسم های مقاومتی مانند افزایش متابولیسم و یا فقدان جذب و انتقال علف کش دخیل هستند. همچنین نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که ۷ توده دارای مقاومت عرضی به هر دو علف کش مورد مطالعه بودند.

Keywords:

مقاومت , علف کش , منحنی غلظت- پاسخ , مقاومت عرضی و بازدارنده ACCase